Wie zei dat ook al weer dat ik niet al te vaak zulke lange afstanden moest lopen? Vandaag kon ik aan de bak! Tussen Valkenswaard en Weert maakt het Pelgrimspad een bocht van 50 of 60 km. Ik had op google al een alternatieve route opgezocht van 24 km. Ik was echter 5 km voor Valkenswaard gestopt. Foutje in de planning :-( Gelukkig was het nu droog, het eerste deel van de tocht was zandwegen en bossen in de grensstreek tussen Nederland en Belgie. Rustig, paardjes in de wei steeds beter wordend weer. Het 2e deel drukke verkeerswege waar ze de veters uit je schoenen rijden als er geen fietspaden zijn. De prijs voor haast Donald! Als ik zo lang loop ga ik op een gegeven moment in trance lopen. Heel apart, ik word mij, op een gegeven moment, heel bewust van het geluid van mijn ademhaling en als ik mij daarop concentreer dan worden al mijn bewegingen op elkaar afgestemd. Het loopritme, de bewegingen met mijn stokken en alles wordt dan gedragen door mijn ademhaling (mijn yogalerares zou trots op mij zijn laat je adem het werk doen!). Als ik mij blijf concentreren op mijn ademhaling dan focust mij n blik zich op 2 meter voor mij en mijn snelheid gaat moeiteloos omhoog. Ik kan het wel 30 minuten zo volhouden zonder moe te worden. Trance-lopen wat een wonderlijke ervaring. Ik kon de verleiding niet weerstaan en in Valkenswaard bij de Parochie aan te bellen voor een stempel. En yezzzz gekregen. Ik hoorde op een gegeven moment een vrouw achter mij roepen, voor mij? Ja hoor ze had de schelp op mijn rugzak gezien. Ze was met haar man naar SdC gefietst, een heel leuk verhaal. Wat een ontmoetingen deze dagen. Morgen maar een km of twintig, lekker kort.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten