Een moment van bezinning...... In Sittard vraag ik aan een postbode of hij postbode elastiek heeft. Met een hese stem geeft hij er een. Hildegard zegt, deze meneer maakt een pelgrimstocht. Een half uur later ziet de postbode mij weer en loopt op mij af. Met een hese gebroken stem vraagt hij waar ik naartoe ga. SdC zeg ik. Ik heb keelkanker zegt hij en kijkt mij aan. We kijken elkaar een ogenblik in de ogen. Ik loop deze tocht ook voor u! Hij vertelt dat hij 50% kans heeft om 5 jaar te leven. Ik ben helemaal stil, ik zal ZEKER! een kaarsje voor u branden. Het gesprek stokt. Hij knikt en loopt door. Ik ben van binnen helemaal stil als ik mijn winkelende wandelgenoten ga opzoeken. Nu ik dit 36 uur later opschrijf komt dit zo bij mij naar binnen dat de tranen in mijn ogen komen (handig ik zit in een restaurant!). Er is veel meer gebeurd die dag leuke en grappige dingen. Maar meer valt er voor mij even niet te melden dit was het belangrijkste om te melden van die dag. (en dan dat kleine stemmetje in mijn hoofd, kon ik daarom geen postbode elastiek vinden?)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten