Vannacht wakker geworden, met keelpijn links in mijn mond, enkele nachten geleden had ik ook al een beetje last maar dat was na een keer moeizaam slikken. Nu niet meer, slikken is pijnlijk. Met enige moeite mijn ontbijt weggewerkt. Eigenlijk wilde ik vroeg weg maar besloot, gezien mijn keel om eerst bij de apotheek langs te gaan. Als ik niet goed kan eten EN drinken hou ik dit niet vol. Bij de apotheek kreeg ik Strepsils. Gaf wel een rustig gevoel, ik haalde me al van alles in het hoofd, ontstoken amandelen, operaties enz. De Strepsils temperden de pijn wat, maar ze is niet helemaal weg. Ik zat wel te denken als reincarnatie Therapeut. Krijg ik beelden door dat ik opgehangen wordt en die nacht krijg ik keelpijn! Toevallig of niet? Water gaat wel rauw door mijn keel, ik drink niet veel onder het lopen. De route loopt zo'n 15 door een vallei, lekker veel schaduw, het is benauwd, maar heerlijk autoloos. Na zo'n 2 uur lopen geen huizen tegengekomen, ik begin aan de route te twijflelen, zit ik nog wel goed mijn intuitie zegt dat de huizen nu zouden moeten komen! Tegen lunchtijd (12 uur) zowaar een huis kan ik water vragen voor lunch-thee. 2 oudere stellen praten met elkaar natuurlijk krijg ik water! Welke route loop je? de standaard leuke nieuwsgierigheid. Naar Alègre maar dat is 25 km! van hier en ik dacht dat ik al aardig op de helft zat! Ik snap het niet en begin te twijfelen aan mijn gekozen route route heb ik dan toch een fout gemaakt? De man zegt ik wil je wel meenemen naar ?? daar wonen we en ben je onderweg. Ondertussen twijfel ik zo dat ik maar ja zeg. Vanaf toen werd het een kado'tje. De vrouw vraagt (ze heten Christian en Odile) moet je koffie? Ik zeg ik drink thee, dat kan ook. Van het één kwam het ander, ik moest mee-eten. Eerst ommelet met champignos (les Girolles), daarna een vlees schotel met groente en weer paddestoelen en broccoli. (alle paddestoelen door Christian zelf verzameld) De wijn kon ik nog net afslaan. En Odille bleef koken en kokkerelen wat een gastvrijheid en daar zat ik met mijn pijnlijke keel! Op een gegeven moment aangegeven dat ik vol zat. Okee,.... Moet je nog fruit? (dat werden 2 pruimen en een vers glas sinaasaapelsap). Chritian zei we eten altijd 2 uur, maar dat geeft niet, ik zet je wel wat verder af dan heb je nog maar 9 km te lopen vanaf 14 uur. Op dat moment was ik murw en kon niet meer tegenspartelen, ze waren zo aardig en vonden het zo leuk dat ik met ze mee-at ze waren niet te houden. Ik spreek ook onvoldoende Frans om op een beleefde manier duidelijk te maken dat zoveel niet nodig is. Er moesten nog foto's gemaakt worden, adressen, blogspot enz uitgewisseld worden. Echt woorden schieten mij te kort om de hartelijkheid en de gastvrijheid van Christian en Odile te beschrijven! Na een toeristische rondrit zette Christian mij af bij een plaatsje, Alègre 9 km zei het bord. De laatste 3 a 4 km waren stevig klimmen, wat was ik blij dat ik nu eens in een auto zat. Dat had mij zeker 2uur gekost en daarna nog 9 km! Toen Christian wegreed dacht ik, zwak om die lift te aanvaarden Donald, maar het was wel lekker! Nog maar 9 km kom Donald makkie het is ook nog eens dalend. Na een half uur had ik papbenen, alle fut was eruit, komt het door het eten? De keelpijn? Of geen yoga? In ieder geval ik liep op mijn tandvlees. Op de kamping aangekomen voelde ik mij niet lekker, lusteloos, draaierig, een zwaar hoofd, keelpijn. Na het tent opzetten, thee gezet (warme dranken voelen minder rauw) en 2 koppen gedronken ik moet vocht in mijn lichaam hebben. Een croissant met worst voor het zout. Maar nu nog voel ik dat ik weinig energie heb. Ik ben blij dat ik ivm Henk&Monique maar 3 dagen loop. Overmorgen een rustdag. Zou nu eigenlijk vroeg naar bed moeten, ga boven wel vragen om de keelpijn te minderen, ik heb de boodschap begrepen. Wat dat vorige leven betreft. Hoop dat ik mij morgen beter voel!
woensdag 30 juni 2010
30 juni totaal 27 km (waarvan 22 gelopen vertel ik zo wel) Alègre Kamping
dinsdag 29 juni 2010
29 juni 18 km Arlanc kamping
Vandaag een kort trace, als ik de Route National volg 16 km. Alleen die loopt ook langs de kamping van Ambert dus ik weet hoe druk die is. Die ga ik zoveel mogelijk vermijden als het even kan, dan maar 2 km meer lopen. Hoewel de zon niet schijnt is het al benauwd, ik besluit mijn broekspijpen op te rollen bij het laatse huis van Ambert. Het valt mij op dat de vrouw die wegrijdt een hoofddoekje heeft, gemengd huwelijk in Frankrijk? Als ik langs loop spreekt de man mij aan, enthousiast ratel de ratel. Kan het een beetje volgen, waar kom je vandaan?, Pay Bas. Oh er zijn veel Hollanders hier. Ik heb op een vrachtwagen gereden en ben gestopt op mijn 62e, snap ik dat hij zegt. Dan; attendre une minute en hij loopt weg en smoest wat door het raam. Na een minuutje komt hij terug met krantepapier. Krijg ik in mijn handen geduwd. Er zit een soort dunne pannekoek in vele malen gevouwen met gekruid gehakt ertussen en lekker!! Glunderend kijkt hij mij aan, je Turkique! Versta ik, eet maar op waar je wilt, Bonjour! En hij gaat in zijn tuin werken al smikkelend werk ik mij lopend door de gevouwen pannekoek heen wat is dat spul lekker zeg. Goed gekruid een beetje heet, ook lekker vet (kan ik wel hebben al mijn afritsbroeken zijn onder de hand 2 maten te groot zoveel ben ik afgevallen) goed van smaak. Het bevalt goed om weer over de kleine weggetjes te lopen. Weinig verkeer veel natuur. Na 9 km ontkom ik er niet aan even 2 km Route National lopen, de zon is gaan schijnen en ik kan niet bij mijn hoed, dan moet mijn hele rugzak af en hij zit net zo lekker! De zon brand op mijn hoofd auto's suizen voorbij en ik voel de zweetdruppels onder mijn shirt over mijn bast lopen. Waar blijft die afslag nou??? Eindelijk eraf een auto passseert mij de bestuurster zie ik glimlachend naar mij kijken. Een kwartiertje ik neem een afslag een auto achter mij ook. Ik hoor aan de motor dat hij waarschijnlijk bij mij gaat stoppen en dat klopt, zelfde vrouw. Die heeft zin in een praatje. En ja hoor, kaart erbij adviezen vliegen voorbij, beschrijving waar de kamping ligt. Ik raakte haar in haar zwakke plek, ze bleef glimlachen naar mij, komt natuurlijk door mijn pasgeknipte haar . Deze dag heeft een hoog socio-babbel gehalte komt goed uit het is toch een korte route. Om 3 uur kom ik Arlanc binnen, ze hebben een prachtige 12e eeuwse Romaanse kerk, een plaatje heb er wel een half uur gezeten. Er hing wel veel verdriet in die kerk, zag ook beelden van vechtende mensen en een vrouw werd opgehangen (ik?). Kreeg ik er gratis bij, was allemaal niet zo heftig als in Vezelay. Liep wel de hele tijd met het deuntje in mijn hoofd ''breaking up is hard to do'' Op de kamping kreeg ik versterking van 2 Belgen die naar Barcelona fietsen. Het gerommel wat al de hele middag te horen was, werd rond 5 uur een fikse regenbui. Maar toen had ik al een lift geregeld terug naar de stad, had mijn poncho al meegenomen. Morgen een langere tippel, 25 a 30 km
maandag 28 juni 2010
28 juni Ambert zelfde kamping (heb de naam van Ambert gisteren verkeerd gespeld merkte ik)
Vanmorgen om half acht al wakker, de kamping ligt langs een vrij drukke weg. Ben het lawaai niet meer gewend. Het wordt al routine opstaan op een rustdag met yoga en toch ging de yoga op de één of andere reden anders, makkelijker. Het blijft mij altijd weer verbazen hoe die yoga oefeningen mijn energie rechtzetten. Als ik me onrustig voel zoals vanmorgen en ik zet mij ertoe om ze te doen dan maakt het echt een wereld van verschil. Ontbeten en lekker een boekje gelezen deze kamping heeft zowaar een paar Engelse boeken. Deze leest lekker weg, het boek hiervoor, ook van een kamping, was Amerikaans en na 2 hoofdstukken vermoeiend voorspelbaar. De vloek van Dracula in een nieuw jasje en elk hoofdstuk eindigde met een cliff -hanger ik kwam er niet doorheen. Toen ik in de spiegel keek besloot ik om naar de kapper te gaan. Ook weer eens lekker om door een vrouw gekapt te worden. De zaak had 2 knappe kapsters, toen ik in de stoel zat riepen ze de kapper erbij! Affijn in Holland zijn mannelijke kappers bijna uitgestorven hier bestaan ze nog! Over enkele dagen in Puy en Velay ik ben dan bijna op de helft! Gek in Holland stond de teller op rond de 2800 km nu zijn daar al een kleine 1300 km van af. Wil in Le Puy ook nieuwe hakken onder mijn schoenen laten zetten ze beginnen nu echt te slijten! De zomer is hier echt losgebroken vandaag was het snoeiheet, we krijgen onweer, je hoort het al rommelen. Mogelijk is het morgen minder heet, we zullen wel zien.
zondag 27 juni 2010
27 jun 24 km Almbert kamping
De thermometer, op de boerderij langs de weg, wees 27 graden aan en de zon zat achter de wolken. Het lijkt wel Australië! De kamping ligt een dikke km buiten het dorp gelukkig in de goede richting hoef ik die al niet meer te lopen. Met mijn laatste laatste brood, worst en kaas begin ik aan de 4e loopdag. Ik realiseer mij dat het vandaag zondag is, als ik in de namiddag aankom is alles dicht. Jammer moet ik morgen eerst mijn ontbijt bij elkaar scharrelen voor ik aan yoga kan beginnen. De morgen is schitterend, wolkenloos, de zon schijnt uitbundig, leve mijn strooien hoed! Na 3 a 4 km zie ik het bordje Almbert 21 km, het is 10 uur. Mooi dan ben ik daar tussen 4 en 5. De eerste 10 km is stijgen geblazen, maar het is morgen. De lucht is fris, ik ben fris mijn benen zijn uitgerust dus lopen maar. De hoogste col is vandaag 999 m. Precies halverwege ligt een stadje St-Amant-Roche-Savine rond kwart over 11 zie ik het liggen 4 km verder op de andere heuvel tegenover mij. Flinke klim vanuit het dal zie ik zo. Rond 12 uur ben ik er. De boulangerie/Epicirie is nog open! Ik koop er een cola en een lekker broodje voor bij de lunch. De vrouw achter de toonbank zegt tegen mij, linksaf is een pleintje met een fontein die geeft koud water en het is drinkbaar. Ik had niks gevraagd maar wel gedacht ''ik moet mijn water aanvullen voor de thee bij de lunch''. Ik zal er wel uitgedroogd uit hebben gezien. Is het bij de kerk vraag ik, wilde ik ook even zien. Oui! Een prachtig pleintje met een klaterende fontein een oude Romaans/Gotisch kerkje, ik ben gaan zitten mijn cola drinkend en alleen maar kijken. Het kerkje in het zonlicht, de huizen eromheen, de mensen, slokjes cola. Almbert komt wel. Mijn rugzak laten staan en de kerk in gegaan, goede energie. Gedeelten van ME fresco's zijn nog zichtbaar. Ik heb er een kaarsje aangestoken voor de rest van de tocht. Vanuit de deur zag mijn rugzak staan, op een bank, stokken ernaast mijn hoed opgehangen aan een raamluik blokkeerder. Net een stilleven. Doorgelopen en een goede yoga, meditatie en lunchplek gevonden. In de tuin van een huis waar niemand thuis was (alle luiken dicht) onder een boom voor de schaduw. De begin meditatie was heerlijk, wat een kado'tje om hier te mogen zitten. Alles ademt harmonie en vrede. Een dik uur later weer verder, vol energie. De weg daalt en blijft licht dalen tot aan Almbert, blijkt later, de resterende 11 km glijden onder mijn schoenen door. Als de zon achter wolken vandaan komt stijgt de temperatuur merkbaar. Via een wandelpad, waar ik toevallig tegen aanliep, van de asfaltweg af en 3 km landweggetjes. Tegen 4 uur bij de stad. Jammer VVV dicht, hoe vind ik de kamping? Maar kijk Boulangerie en supermarkt zijn open! (Almbert is dan ook een stad geen groot dorp) Dus ontbijt heb ik morgen ook. Mooi. De hele stad doorgelopen om de kamping te vinden, die hoera een wasmachine heeft. Morgen een rustdag en mijn was hangt al te drogen. Deze Pizza was beter dan de vorige.
zaterdag 26 juni 2010
26 juni 25 km Cunlhat Kamping
I stand where I stand.
I think of my land.
I feel so alone.
I am thinking of home.
De woorden van een soldatenlied uit de (anti)oorlogsfilm Merry Christmass. Tijdens het opbreken kwamen de woorden als vanzelf omhoog. Het gaf mij een bitterzoet gevoel. Emoties zitten om de één of andere reden dicht onder het oppervlakte vanmorgen. Naar het stadje brood voor 2 dagen kopen, 4 pain de raisin en 4 croissants. Daarna ontbijten heerlijk op een bankje, beetje uit de zon die is sterk, kopje thee gezet. Smullen maar, ik loop door het dorpje hé de kerk is open! Wat een buitenkansje, hij is 12e eeuws. Bepakt en bezakt loop ik naar binnen. Mensen zijn aan het opruimen ik vraag of ik naar binnen kan. Een man komt later naar mij toe en we praten wat. Totdat hij erachter komt dat ik een pelgrim ben, ik krijg dan altijd te horen ''vous etes tres couragieus'' je voelt ook dan het respect wat mensen hier voor pelgrims hebben. Weet nooit goed wat ik daarmee aan moet met dat oprechte respect, voor mij is het zo dat als ik het kan iemand anders het ook kan. Ik ben geen speciaal persoon. De hele groep wenst mij ''bon courage'' het liedje komt weer in mijn hoofd. En daarmee komen ineens de tranen. Huilend loop ik door het dorp, gelukkig is er even niemand die mij ziet. Ik probeer na te denken, voel ik mij alleen, heb ik heimwee? Nee helemaal niet, ik mis mijn huis niet, en mijn vriend(inn)en en familie niet in die mate realiseer ik mij. Het is gewoon ontroering omdat ik dit mag doen, lopen door het prachtige Franse landschap op een schitterende zomerse morgen mijn lichaam is op en top fit en gezond en het is heerlijk om met mensen te kunnen praten die bezig zijn hun kerk schoon te maken en aandacht en, om de één of andere reden, respect voor mij hebben. Wat kan het leven mooi zijn als je alles wat nodig gewoon op je rug mee kan sjouwen, een tent, een rugzak, 2 schoenen en wandelstokken. Ik denk aan de Bhuddistische uitspraak dat bezit jouw bezit en daarom lijden veroorzaakt (des te meer je hebt, des te meer je bang bent het te verliezen). Zo lopende in de zonneschijn met mijn rugzak kan ik de juistheid van die uitspraak helemaal voelen ipv rationeel begrijpen. Ik voel mij vrij, licht als een veertje (met 17 kg op mijn rug). De eerste 10 km zijn mooi rustige weg, weinig verkeer golvend landschap schitterend weer en de lucht heeft de koelte van de morgen, bij Augerolles aangekomen neem ik een bochtig B-weggetje. Wat ontzettend druk blijkt te zijn. Auto's zoeven voorbij, soms in file, doordat het een bochtig weggetje is moet ik regelmatig in de berm stappen en lopen. Het zijn zo een onrustige 5 km. Wat een verschil met de eerste 8! Binnensmond mopperend onderga ik het. Later zie ik de reden van deze drukte, een belangrijke doorgangsweg is afgesloten en het verkeer wordt omgeleid over ''mijn'' weggetje. In de middag nog 11 km te gaan. Het is vals plat lopen. De weg blijft voortdurend licht stijgen. Toch gaat het redelijk snel 5 km in iets meer dan een uur haal ik. Maar de belasting is voelbaar na zo'n 25 km komt Cunlhat in zicht en is mijn energie op, ook door de brandende middagzon. Dat beloofd wat de komende dagen. De kamping ligt aan de andere kant van het dorp 1 km erbuiten.ik pers de laatste 2 km eruit en ben er. Gelukkig is er een restaurant vlak naast de kamping, na de nodige kampeer werkzaamheden een douche en een half uur op mijn rug liggen strijk ik daar neer. Het is wat duur maar erg goed, met zowaar flink wat groente bij het gerecht. Wat zal mijn slaapzak lekker liggen vanavond. Overmorgen eenrustdag en ik hoop donderdag in Le Puy en Velay aan te komen, leuk ik hoop er brieven te vinden en het weekend na die donderdag komen Henk&Monique met kids naar mij toegetuft ik kijk er ontzettend naar uit ze weer te zien!
vrijdag 25 juni 2010
25 juni 15 a 20 km Vollore-Ville kamping.
Ik herinner mij ineens uit het verslag van mijn voorgangers dat zij in deze streek besloten de GR3 te verlaten. Ze maakt te veel omwegen voor ze bij Le Puy en Velay uitkomt. Ik kan er nog een reden bij geven, moeilijk te belopen. Vanmorgen 3 uur bezig geweest over 8 a 10 km. Veel stijgwerk over paden die vol met takken en stenen liggen als wandelpad leuk maar als pelgrim wandel je niet. Je hebt in je achterhoofd dat je 2,5 a 3 duizend kilometer aan het lopen bent. Dus elke dag moet je toch wel een minimum aantal kilometers maken. Op de GR3 gaat dat zo mooi niet lukken. Dus 's middags overgegaan op normale wegen. Je merkt het gelijk verschil vanmiddag 7 km binnen 1,5 uur gelopen! Vannacht 2 dromen gehad met een enorme sexuele lading (ik ga niet in detail) het hele kundalini verhaal werkt nog altijd door als ik zo naar die dromen kijk. Onder het lopen voelde ik op een gegeven moment de trance opkomen. Gestopt en afgewacht, de kundalini energie stroomde langs mijn ruggegraat omhoog. Ik kon hem mooi de grote en kleine kringloop door mijn lichaam laten maken (kundalini kenners weten wat ik bedoel). Ik realiseerde mij dat dit ook transformatie is alleen op energetisch nivo. Hier valt niks te beredeneren of te begrijpen, het gebeurt! Verder lopen nadenken over sex als man en als mens. Ik zeg altijd maar je bent eerst mens en dan man of vrouw. Dat ik als man een tijd geen sex heb gehad maakt mijn lichaam mij wel duidelijk, maar hoe zit dat voor Donald als mens? Nog nooit er zo tegenaangekeken. Ik heb hier ook geen antwoord op momenteel, mijn dromen geven wel aan dat momenteel, een deel van de energetische groei, gestopt wordt omdat mijn ego het eng vindt! Affijn we laten het maar gewoon gebeuren net als deze reis. Doordat ik vanmiddag ineens weer opschoot was ik al rond 3 uur bij een kamping. De volgende ligt 9 km verder hoorde ik op Mairie. Net te ver voor het goede, ik dacht dat het 6,5 km zou zijn. Ook wisten ze mij te vertellen dat er een boulangerie en een restaurant in het dorp aanwezig waren. Fijn dat ik het ter plekke checkte, restaurant is vanavond dicht ;-( Gelukkig heeft de camping een ''Bar Pizza'' de Pizza heb ik net achter de knopen zitten. Het weer is heerlijk, mijn tent is heerlijk droog, mijn slaapzak en lakenzak zijn eens goed gelucht het is goed toeven op het terras. Morgen weer lopen.
24 juni 25 km Chabreloche semi wildkamperen
Bij het weggaan uit Mayet zwaaide de kok-eigenaar, van het restaurant bij het meer, naar mij, naar hem toe gegaan even een praatje gemaakt (hij is Hollands). Na 30 jaar werken Holland verlaten en als kok-eigenaar zijn eigen Hotel/restaurant opgestart. Ik heb respect voor de man, ook voor zijn kookkunst! Dus zoals ik in mijn bericht van gisteren al zei. Ga er eens eten! De GR 3 weer opgepakt,het beginpad is mooi door het bos. Het valt mij op dat ik alles zo helder zie, de kleuren, de bloempjes langs de weg (schitterende kleuren), het contrast is scherper als ik verder weg kijk. Het is net of mijn perceptie veranderd is, het maakt de wereld mooier. Af en toe kijk ik met verwondering rond, wat is er aan de hand met mij? De uitwerking van beter stromende levens/kundalini energie? Dit effect op mijn perceptie ken ik wel, maar alleen na een geslaagde meditatie. Niet zomaar al wandelend. Ik kom borden tegen waaruit blijkt dat er aan de GR3 gewerkt wordt en er daarom niet gewandeld mag worden! Ja daaag ze kunnen me wat. De GR3 wordt in eens breder duidelijk een bouwweg. Jammer want het verstoort de harmonie in het bos op een verschrikkelijke manier. Volgens mij gaan ze windmolens installeren, 2 uur lang rolt af en toe een (vracht)wagen voorbij. Een auto stopt, een jonge knul legt uit dat ze verder met ''tres dangereux'' machines aan het werk zijn. Tja ik moet toch die kant op, is er politie bij vraag ik. Non. Als hij ziet dat ik toch doorloop zegt hij; Bon chance! De gevaarlijke machine blijkt een frees/graaf machine te zijn. Die letterlijk een kabelsleuf in de rotsgrond freest. Ik loop er voorzichtig langs. Rond half één uur kom ik in Lavoins en daar is hoera! de Auberge geopend. Kan ik 's middags warm eten. Ik weet niet waar ik vanavond zal zijn. Zoals te verwachten in Frankrijk is het een stevige maaltijd (zie boven. Het eten gaat ook relaxt en duurt daardoor lang ik ga pas half 3 weer lopen. 'S middags ben ik zeker 2 uur aan het stijgen kost veel energie het pad is erg zwaar. Ook mis ik mijn yoga, rond 5 uur ben ik moe en besluit ter plekke te gaan mediteren om weer energie op te doen een half uur en dat werkte. Rond 7 uur in Arconsat waar ik water insla, de man wil mij best wel even met zijn auto naar de ''kamping'' van Cabreloche brengen. Altijd een verleidelijk voorstel. Maar ik ben sterk en sla het beleefd af. Liep er uiteindelijk als vanzelf langs, om een uur of 8, omdat ik een verkeerde weg nam. De naam kamping is wel erg overdreven ze is erg basic, grasmat wel gemaaid, geen toilet en wassen in de beek. Maakt mij niet uit, ik had verwacht wild te zullen kamperen dit is beter. Croissant en pain de raisin gegeten en gaan slapen.
woensdag 23 juni 2010
23 juni Le Mayet de Montagne rustdag zelfde kamping
Wat zijn rustdagen een feestje als de zon schijnt. Om 9 uur bij een meertje gaan zitten om te yoga'en. Komen er 2 hoog bejaarde Franse vissers 9 meter pratend van mij af zitten! Niet begrijpend dat je mediteert in stilte. Doorgegaan, misschien mocht ik leren om nu eens openbaar yoga te beoefenen. Uit een soort schroom zonder ik mij altijd af. Ik heb nog nooit zoveel gegeten als vandaag, 's middags warm, 's avonds warm, lekkere tussendoortjes. Mijn spijsvertering is ook actief, bijzonder actief, wel 4 keer! Verder details bespaar ik jullie, wel weet ik dat als mijn Kundalini energie stroomt mijn spijsvertering actief wordt. Letterlijk verwerken dus. Rest van de dag dingen die op waren ingekocht, oa een volle gastank kan ik weer 3 weken ongestoord thee drinken. Het dikke boek ''de weg der witte wolken'' teruggestuurd jammer dat ik het uit heb zo'n mooi boek. En zowaar online gegaan! Gelijk frustratie want ik kan mijn email niet openen. De telefonische hulpdienst natuurlijk niet bereikbaar op mijn telefoon. Jammer kan ik de foto's van de fotografengroep niet zien en op mijn blogspot zetten. Hoe dat nu weer op te lossen? Wel eindelijk mijn blog eens kunnen zien en alle commentaren eens kunnen lezen. Iedereen bedankt voor de moeite vooral Marianne zij is recordhoudster. Ik ga je suggestie eens uitvoeren en kijken of ik aan de energie van het landschap kan voelen wat er gebeurd is, hou je op de hoogte. De etappe van morgen wordt er me ééntje de eerste 35 km geen kamping dat wordt gite of wild kamperen midden in een natuurreservaat op een heuvelrug. Dus weinig kans op beekjes. Ik ga nog even wat op kaarten kijken maar denk dat het eindelijk door boven beslist wordt waar ik ga slapen. Ze vinden vast wel de plek voor mij, die voor mij bedoeld is.
22 juni 16 km Le Mayet de Montagne kamping
Na 4 dagen noodrantsoenen en blikvoer dacht ik, nu maar eens even lekker eten :-) De avond in Vezelay de volgende droom gehad, nadat ik een droom aangevraagd had over meer details van het vorige leven wat ik daar ervaren heb. De droom; ik ben in wereld/maatschappij waar vrouwen eigenlijk goed zijn in alles, daarnaast zien ze er ook nog prachtig uit. één vrouw wil van mij leren hoe ze sexueel mannen kan behagen (dat ene punt hebben ze nog niet ontwikkeld en maakt ze onzeker). Ik wil eigenlijk niet dat ze dat ook kunnen, want dan hebben ze de macht over ons mannen. Dus ik doe het niet. Einde droom. Ik kon toen niks met deze droom en heb hem niet in mijn blog gezet. Hij is mij wel bij gebleven, vandaag werd hij mij duidelijk.
Kwam niet op gang deze morgen, is psychologisch als ik korte afstanden moet lopen dan is de druk eraf. Vanmorgen strak blauwe hemel yesss. Het pad duikt de bossen in en de heuvels op, mooie vergezichten en koeien die je verbaast aan kijken als je voorbij komt lopen, met het gras nog in de bek. Door ervaring wijs geworden heb ik voor een route gekozen die voor de helft de GR 3 volgt en daarna kleine weggetjes. De GR slingert en is steil je maakt er weinig kilometers en ik wil er nu we eens zijn het is mijn 5e loopdag. De laatste 8 km asfalt is een dalend weggetje ik loop op automaat mijn stokken lopen tikkend met mij mee, het is warm lekker mijn hoed op. Vezelay komt in mijn gedachten wat ik daar ervaren heb en die vreemde ontmoeting met die jonge vrouw die aanbood samen te reizen. Mijn gedachte blijven terugkomen bij die ene vraag ''are you Donald?'' In mijn verslag schreef ik ''de tijd staat even stil'' Maar wat gebeurde daar nu echt? Onder het lopen concentreer ik mij op dat moment. Ik ervoer iets, alsof ik even uit deze realiteit getrokken werd, een tijdloos moment. Met een schok kwam ik weer terug in deze realiteit en ik kon toen vragen ''how do you know my name?'' Maar wat gebeurde daar in dat tijdloze moment? De energie van de aantrekkingskracht tussen man en vrouw (voor mij althans) Deze was zo sterk dat ze beladen was voor mij, ik voelde mij er later schuldig over naar Nanda toe. Per sms heeft zij mij duidelijk gemaakt dat dat niet nodig was, de schat. Aantrekkingskracht tussen mannen en vrouwen is normaal en natuurlijk waarom was er dan die beladenheid bij mij! Er zit angst en pijn op, ook bij haar want ze voelde zich zo eenzaam dat ze met een wildvreemde man verder wilde reizen. Beiden dus ervoeren we een emotionele beladenheid. Indrukken komen binnen bij mij onder het lopen, situaties waarin met deze energieen gemanipuleerd werd, eigenlijk manipulatie van tantrische energieen. Ken ik haar van een leven waar met tantrische/kundalini energie gemanipuleerd werd? De laatste jaren is Tantriek steeds meer een plaats in gaan nemen in mijn leven, tot grote vreugde van Nanda en mij. Het heeft onze sexuele relatie verrijkt en verdiept, dit komt omdat Kundalini energie (di een energie die ieder mens bij zich heeft en via sex opgewekt kan worden) een helende (energie blokkades opruimende) werking heeft als het gaat stromen. Ook dit hebben Nanda en ik ervaren. Voor opgesteld dat het zuiver gebeurd beide partners moeten kunnen groeien. Als het toegepast wordt ter manipulatie en onderdrukking dan gaat het niet. Langzaam begin ik intuitief te begrijpen hoe dat van invloed is geweest op mijn leven, mijn sexdrive en ook de vele verbroken relaties. Ik voel druk op mijn hartchakra, nu heb ik dat de de laatste weken al meer ervaren als ik mezelf reiki geef. Kreeg het tot nog toe niet weg. Al lopende neemt de druk toe met mijn geestesoog zie ik grote zwarte bellen energie uit mijn borstkas verdwijnen. Als vanzelf komen de woorden in mij op; doorbreking van eenTantrische blokkade! Wat een ervaring terwijl ik, als op automaat, verder loop. Als dit allemaal ook voor haar geldt dan heeft ze nog wat op te ruimen en kan dit behoorlijk haar leven beinvloeden. Ik zend haar kracht en liefde waar ze ook is. Als ik dit allemaal goed zie dan betekent dit dat ik op een andere manier met relaties en vrouwen om zal gaan en mijn Kundalini energie op een andere manier beschikbaar zal komen. Pfoeh! Ik ben benieuwd! Het hartchakra staat voor natuurlijk liefdesenergie. Even een intermezzo, de volgende morgen tijdens het reiki geven voelde mijn hartchakra ruimer en tegelijk leger aan. Er is dus wat gebeurd! Onder het lopen herinner ik mij met een flits van inzicht de droom van Vezelay!! Ze had hetzelfde thema! Hetwonderbaarlijke is natuurlijk dat ik eerst de droom kreeg en toen de ontmoeting! Zo ik ben weer een laag dieper gegaan. Le Mayet de Montagne heeft nog een laatste verrassing, als ik naar de stad loop toetert er een auto naar mij, ik draai mij om Hollands. Ze stopt, weifeling loop ik door, ook de andere kant weifelt voel ik. Achteruitrij lichten ik loop ernaar toe, de auto is vol. De mensen stappen uit, nu herken ik ze! De fotogroep van gisteren (althans 4 mensen Aad, Marleen, Berdien en de man met de witte haren :-) ) Alle restaurants zijn dicht zeggen ze! Nou ja, maar vlak bij het meer bij de kamping is een hotel met een open restaurant. Eerst verwarring bij mij, dan herinner ik het mij. Maar dat is dicht! We gaan kijken, hmm ook dicht, de man met de witte haren (de fotograaf die de cursus geeft) loopt naar de deur en begint een lang gesprek tot grote verbazing van zijn groepsgenoten, zo goed kent hij geen Frans. Wat blijkt het is net overgenomen door een Hollander, met een Nederlands sprekende Francaise. Hoewel hij moe is van de verhuizing wil hij toch nog wat voor ons maken. Het wordt een beregezellige avond, de energie van de fotografen groep is goed. Lachen moppen sereiuse gesprekken. Voor het eerst sinds tijden eet ik weer eens samen. Deze avond is een kado'tje gebleken. Wat een leuke groep en gezellig restaurant. Dus als er mensen bij Le Mayet de Montagne zijn. Ga naar het hotel/restaurant Le Relais du Lac bij het meer en de camping. Charmante bediening, een goede kok en een gezellig restaurant.
21 juni 25 km Arfeuille kamping
Het lijkt wel of die Fransen er een spelletje van maken, de dag waarop de restaurants dicht zijn steeds een dag verschuiven. Ik vind steeds dichte restaurants. Ik eet nu al 4 dagen opgewarmd blikvoer of noodrantsoenen. Morgen wil ik weer eten in een restaurant! Vandaag vroeg op want ik heb 25 km te gaan en het terrein is behoorlijk heuvelachtig. Half 9 weg en 5 uur ter plekke min de lunch een dikke 7 loopuren. Het lopen gaat als vanzelf ik ben helemaal ingelopen. Mijn rugzak is erg licht bijna al mijn eten is op, morgen een rustdag dan kan ik nieuwe voorraad inslaan. Onder de voorwaarde dat er een pinautomaat is want ik ben bijna door mijn geld heen. De leukste dingen vandaag. Bij binnenkomst van Arfeuille zie ik een groep mensen ondefinieerbaar Hollands, kleding, lichaamslengte je ziet het van een afstand! 5 a 6 personen allemaal met grote camera's voor de buik. Even luisteren, ja hoor Hollanders. Ik wens ze goede avond, nou wij houden het op namiddag is het antwoord. De beste opening voor een gesprek, waarom de kamera's? Nou, zegt de snel gebekte tante, we zijn van National Geographic en doen een reportage. Ik zie er 2 lachen, met een stalen gezicht vraag ik; goh joh interessant vertel eens. Affijn ze hadden het net over pelgrims en ze lopen er één tegen het lijf. Hoeveel loop je, hoeveel km al gelopen, hoeveel totaal. Ik vragen waarom ze allemaal met camera's lopen. Ze zijn op fotocursus, vandaag is het onderwerp diafragma en sluitertijd. Al gauw loopt er een lange grijze man met mijn rugzak rond, foto's!! En ik kon eens zien hoe mijn rugzak er nu eens uitziet op een rug. Ook foto's van mij die ik opgestuurd krijg naar mijn Email. Hoe ga ik daarbij komen? Even een half uurtje leuk praten met enthousiaste mensen leuk. 2e leuke gebeurtenis, omdat de restaurants dicht zijn maar wat opgewarmd probleem ik heb geen pan. Dus een Franse mede campeur aangesproken en ja hoor ik krijg een casserole (weer een woord geleerd). Ben ik aan het ''kokkerellen'' komt hij langs met een fles wijn of ik er geen glas wijn bij wilde? Super attent en aardig deze Fransman. Maar affijn die rustdag gaat het niet worden want er is hier geen pin. Ik ga morgen dus maar 10 km verder lopen naar een grotere stad daar is wel een pin. En hopelijk ook een kamping met wasmachine. Het weer is duidelijk aan de beterende hand, geen regen en 's middags redelijk veel zonnetjes heerlijk.
zondag 20 juni 2010
20 juni 16 km Bert kamping
Die noodrantsoenen gaan wel erg hard zo dit is al weer de 3e na Vezelay. Ik heb er nog één over. Het restaurant van Bert is dicht op zondag. Vanmorgen rustig opgestaan in mijn kamertje, ik wilde het netjes achterlaten dus heb het nog even uitgeveegd. Bert (wat een naam hé?) is maar 16 km lopen een kippeneindje. Na S Leon moest ik over de Puy dwz een enorme heuvel die uit het landschap oprijst. Het uitzicht is spectaculair. Ook vond ik de kamping van Puy St Ambroise. Ik was blij met mijn kamer, de kamping heeft één wc geen douche koud water. 2 km overal vandaan eenzaam en vochtig brrr. Eigenlijk zou ik meer willen lopen dan 16 km maar de volgende kamping na Bert is zover ik weet 25 km verder. Zowaar het is droog en af en toe schijnt de zon door de wolken. Wel weer eens lekker om de zon te voelen vooral omdat de lucht koud is, een graadje of 12. Ik voel het alleen als ik stilsta. Gezien de korte afstand wandel ik rustig en merk dat ik in een nadenkende dromerige bui ben. Na 10 km kom ik er via een informatiebord achter dat er een dorpje 10 km na Bert is met een kamping. Min of meer in de richting. Het is al 12 uur wat zal ik doen? Ik besluit eerst Bert aan te doen. Rond drie uur ben ik daar, en zie het al gelijk restaurant dicht, minpuntje. Kamping is ok echter geen gastenruimte en het is best wel koud met af en toe een buitje. Wat te doen, ik pak de kaart en probeer wat te besluiten. Grote kans dat in het volgende dorp de restaurants ook dicht zijn. Kan ik net zo goed hier blijven. We maken er maar wat van. Later op de middag komen er nog 2 lopers (Fransen) die hun bagage door 2 ezels laten dragen. Wat een mooie en lieve beesten. Met z'n 3'n gegeten. Om halg negen al in de slaapzak, iedereen, het is verdraaid koud, ik had mijn thermisch ondergoed al aangedaan voor het eten.
zaterdag 19 juni 2010
19 juni 25 km St Leon Centre Communal
Eerste intuïte dag.
Als ik vannacht wakker wordt voel ik een intens welbehagen en een diepe ontspannen rust. Alles voelt goed verschillende vogels zingen al en kikkers kwaken. Ik realiseer mij dat het de energie van de plaats is waar ik sta. Aan water, aan het einde van een glooiende heuvel. De chinezen noemen het Feng Shui. Wat een heerlijk gevoel, buiten is het prachtig (ff plassen), mist over het meer, hoge dichte bewolking. Gauw mezelf Reiki geven op zo'n energetisch zuivere plaats. Zou hier zo nog een week willen staan. Ook weet ik op de één of andere manier dat de droom die ik had door deze energie opgewekt. Ik droomde dat ik aan het werk was voor een vrouwelijke manager (het harde rationele type) en haar aan het uitleggen was hoe dmv Tantra de Kundalini energie je leven kan transformeren. Ze luistert aandachtig en probeert de betekenis te vatten van wat ik zeg. Einde droom. Ok de energie van deze plaats transformeert dus. Ik moet ver lopen dus sta vroeg op. Te weinig water ontbijt moet dus later komen. Ik heb geen zin meer om nog thee bij de boer te gaan drinken. Hé dat is stom heb mijn loopkaart buiten laten liggen (onder een afdak), nu is ze slap van het vocht sufferd! 8 uur weg zodra ik water heb ontbijten. Heb trek. Ik eet pas om half 10 water was moeilijk te vinden de boeren sliepen nog allemaal. Rond 11 uur kom ik in Diou aan hoop daar een VVV te vinden nee dus. Ik wordt onrustig en besluit een bar in te duiken (moet ook naar de wc) en over mijn route van vandaag na te denken. Vaumas is de volgende stop maar ligt ver buiten de route. St Leon is beter, maar is daar een kamping? Ik mis de VVV, volgende is 5 km verder in een grote plaats en vandaar kan ik alleen maar door naar Vaumas. Ineens! weet ik het, ik ben onrustig over Vaumas als einddoel, speelt mijn intuïtie op? Gisteren zei ik nog dat dat weinig goeds betekent kwa kampeermogelijkheden. Ok maar wat dan St Leon?, weet niet of daar een kamping is? Voelt toch beter, heb ik nog 16 km te gaan het is 12 uur. Ik hak de knoop door naar St Leon we zien wel, een km of 8 voor S. Leon een bordje met info over de Gr 3 (de Gr 13 is overgegaan op de Gr 3). S. Leon geen kamping wel een restaurant maar Puy St Ambroise beiden wel, en dat ligt er vlak voor S.Leon. Zou dat echt werken luisteren naar mijn intuitie?, ondertussen had ik tussen 2 haakjes al een hele dag in de regen gelopen een echte poncho dag en wilde er nu wel eens zijn. Eindelijk tegen half 6 Puy St Ambroise, geen kamping en restaurant gesloten. Ik voel me licht belachelijk over mezelf met dat intuitie gedoe daar sta je dan, ik twijfel er zelfs aan of ik het wel op mijn blog zal gaan zetten. Met protesterende spieren de laatste 2 km naar St Leon, er is een reden dat ik hier terechtkom maar wat is die? denk in. Het is na 6'n waar ga ik slapen? Weer wild kamperen? Sta niet te springen, gite hmm is het een gite dag vandaag? Ik besluit om eerst te gaan eten en om een visje uit te gooien in het restaurant. Maar eerst snel ontbijt en lunch voor morgen kopen. Bij de Boulangerie krijg ik te horen dat er een muziek feest is in het restaurant je moet reserveren. Ik naar het restaurant, nee vanwege het feest geen eten vanavond. De eigenaar praat met iemand, ik hoor dormire (slapen). Daar had ik niet naar gevraagd! Ik word meegenomen naar het Centre Communal, dat speciaal voor pelgrims is opengesteld. Mijn mond valt open een redelijk schoon geheel van een kamer en wc met wasbak en stretchers. Gratis voor mij om te gebruiken! Krijg nou wat, geen douche maar ik ontdek achter het huis de oude wasvijver van het dorp vol met flink doorstromend water waar ik mij ongestoord kan wassen. De Boulangerie verkoopt allemaal lekkere dingen (lees boven maar) dus ik zit prinsheerlijk op mijn kamertje te eten en hoewel het weer beter is komt er me toch een hoosbui voorbij voor eens denk ik, fijn dat ik hier zit en niet op een kamping voor een 4e natte dag. Die intuitie van mij, ik ga er maar in geloven!! en goed naar luisteren!
vrijdag 18 juni 2010
18 juni 25 km ca 3 km onder Chalmoux kamping Chauvage
Vertrek van Ilse L'Eveque. Raar altijd als je op een kamping aankomt is het eerste uur onwennig. Maar na een rustdag is het alsof je je huis verlaat. De GR13 weer opgepakt het landschap is nog altijd erg mooi, maar ik kom nu bij de Loire. Ineens verschijnen er kastelen in het landschap, op heuvels, dominerend, nadrukkelijk aanwezig, prachtige bouwwerken. De mooiste vind ik die waar veel aan verbouwd is. Kasteel, later versterkte boerenhoeve, daarna meer residentie. Levende gebouwen. Moet er toch op gaan letten, in de loop van de dag krijg ik voorgevoelens over de kampeer mogelijkheden op het eindpunt. Ik heb gemerkt als ik een soort vage onrust voel komt dat meestal uit en is er geen kamping. Zo ook nu rond half 5 in Chalmoux, met een gevoel van ''het zal mij benieuwen'' en ja hoor geen kamping, bij navraag in de boulangerie. Ja wel 1 zeven km de verkeerde kant op. Gite nee ook niet. Ik laat me nu niet zo snel meer uit het veld slaan, op naar de Mairie. Het meisje doet echt haar best, op mijn vraag de Gite gebeld. Die had geen zin voor mij alleen open te gaan. De burgemeester, mag de Pelerin wild kamperen. Ja dat mocht. Ik op zoek naar het veldje niet te vinden natuurlijk. Restaurants ook dicht. Ik liep zo eens na te denken, ik kan wel hier gaan kamperen maar beter is het om dan maar door te lopen een plaats met water te zoeken en daar een noodrantsoen open te trekken. Als ik even voor de Boulangerie stilsta komen de bakker en de vrouw naar buiten, niks gevonden? hartelijke mensen, op zulke momenten schiet mijn Frans te kort. Druk gepraat ik probeer uit te leggen wat ik ga doen, en vraag om water. Als ik wegga sciet de bakkersvrouw naar binnen en komt terug met een heerlijk perzik-pudding-broodje. Iets lekker voor onderweg zegt ze. Haar gebaar raakte mij diep, ik kon haar alleen maar heel dankbaar aankijken. Dit zijn voor mij echt DE momenten van het pelgrimeren. Wat een hartelijkheid. Na een klein uurtje lopen kom ik bij het meer wat ik op de kaart als goede kampeerplek had uitgekozen water om mij fris te wassen, vlakke grond. Alleen is er niemand op de boerderij om toestemming te vragen. Zet mijn tent maar op de boer komt langs als hij zijn hond uitlaat. Natuurlijk mag ik hier staan, maar wil ik niet in de schuur slapen. Ik loop mee, zie de schuur en denk neem wel mijn tentje. Of ik nog wat nodig had, wilde ik salade? Ik dacht nog hé heeft hij salade klaarstaan of zo? En zeg maar ja, groente is altijd gezond. Krijg ik een krop sla mee uit de tuin, aarde er nog aan. Heb geen water om hem af te spoelen. Lachen hé. Maar weer die vriendelijke gastvrijheid, ik ben morgen uitgenodigd nog even een kop thee daar te gaan drinken. Lig al lekker in mijn warme slaapzak, de regen tikt op mijn tent. Morgen zou het weer beter worden, ik zie wel.
donderdag 17 juni 2010
17 juni Issy-l'Eveque rustdag zelfde kamping
Regelmatig tikte de regen tegen mijn tent vannacht. Mijn slaapzak was heerlijk warm en comfortabel, wat nu valt kan overdag niet meer vallen. Vanavond is weer het restaurant dicht dus ik ga vanmiddag warm eten en s'avonds brood. Voor de verandering licht ontbeten voor de yoga en dat bleek een goede ik had meer energie voor de oefeningen merkte ik. Het regende en het regende, hoe mijn oefeningen te doen. Idee!! ik naar de beheerder mag ik gebruik maken van de 2e verblijfsruimte? bien sur hier is de sleutel. Ik de hele ruimte voor mezelf, slaapmatje meer voor de koude vloer een uur lang mijn oefeningen gedaan en gemediteerd. Het was 12 uur voor ik het wist. Snel naar het dorp, restaurant open tot 14 uur. Bleek gerund te worden door een Hollandse vrouw, Moos, (er wonen een heleboel Nederlanders in deze streek merk ik). Als buren had ik Amerikanen die Archeologen blijken te zijn. Interesse over en weer zij voor pelgrimeren ik voor archeologie. Al pratende en etende, terwijl het buiten bleef gieten, vloog de tijd voorbij. Het was zo 2 uur. Wat een heerlijke rustdag zo! Amerikaantjes weg, de eigenaresse vroeg of ik nog koffie wilde. Nee maar wel thee. Ik wist al dat ze haar hond Reiki gaf. Al pratende over hoe het leven voor haar in Frankrijk was werd besloten dat ik haar een behandeling zou geven. Onder de behandeling popte een vorig leven als vanzelf omhoog. Het werd een energetisch geladen praat ervaar en beleef middag. Uit privacy overweging geef ik geen details. Lang geleden dat ik zo met iemand de diepte in kon gaan. Toen ik wilde betalen was daar geen sprake van. Later op de middag wat mondvoorraad ingeslagen voor de komende loopdagen. Een bezoek gebracht aan het prachtige authentiek 12e eeuwse kerkje, waar zowaar een beeld van de heilige Jacobus (Santa Iago) in stond. En terug naar de kamping, eten. Moos kwam zowaar nog even langs ik zou een te posten pakje bij haar achterlaten zodat zij het naar het postburo kon brengen. Het zou alleen betekenen dat ik weer terug naar het dorpje moest. Dus kwam ze het maar even halen. Onze energieen matchen wel, we waren zo weer een half uur gezellig aan de praat. Morgen weer lopen hopenlijk is het een beetje droog.
16 juni Issy-L'Eveque 22 km kamping
Droom; ik zit in een soort auto die uit zichzelf beweegt en onbestuurd rond rijdt. Langzaam dringt het tot mij door dat ik eigenlijk sturen moet. Het stuurwiel is een soort stang met een knop. Met veel gestuntel lukt het mij om de auto te sturen. Maar ik heb het nog niet helemaal onder de knie. Einde droom. Nou dat is een mooie droom die aangeeft wat de status is van de controle over mijn vaardigheden die ik gisteren beschreef (intuitie en vrouwelijke energie en hoe dat te gebruiken in mijn leven) Ik schijn mij er bewust van te worden en de auto (mijn vrouwelijke energie) en ik werken al wat meer samen mooi! Ik ben de Morvan uit en de steile klimmen zijn ook weg. Eindelijk kan ik weer redelijk adv de kaart mijn looptijden schatten. Halverwege de route lag een grote stad Luzy. Ik besloot deze aan te doen omdat ik hoopte wat spullen te kunnen kopen, een extra gastank, mogelijk een internetcafe enz. Ruim voor twaalf aangekomen. De gastank was na een halfuur gevonden. De VVV daarna, kreeg er meer info over de stad waar ik mijn rustdag wil houden. Kamping heeft een wasmachine en droger, er is een epicerie en restaurant perfect! En zowaar de VVV-juffrouw liet mij gebruik maken van haar pc (bij grote uitzondering zei ze, moet wel een streepje voor hebben gehad) kon ik eindelijk wat geldzaken regelen. Voelt goed ik kan nu tot en met september geld pinnen. De dag en ik zijn helemaal in harmonie met elkaar. Daarna door naar Issy-L'Eveque. Het landschap is weer mooi glooiend weiden bossages, paarden koeien boederijen en aardige mensen. Tegen 5'n aangekomen. Wat bleek restaurant op woensdag gesloten! Hopelijk is er nog iets op de kamping te eten dus door naar de kamping jammer restauratie dicht. Dus aan het werk; tent opzetten, gelukkig net even droog want het regende al 2 uur. Vuile kleren uit, mezelf wassen, wasmachine aan tent opzetten en terug naar het dorpje om eten te kopen. Het stopte ondertussen niet meer met regenen ik ben zo blij dat ik gisteren mijn tent goed droog gekregen heb. Gegeten in de verblijfsruimte en daar mijn spullen zoveel mogelijk laten staan minder vochtig dan mijn tentje.
dinsdag 15 juni 2010
15 juni Larochemillay 13 Km gite
Vandaag niet veel kilometers kunnen maken, de Morvan liet zich van zijn mooiste kant en moeilijkst beloopbare kant zien. Had gepland 10 km verder te zullen komen maar op sommige paden mag je blij zijn als je 3 km/u haalt. Morgen loop ik de Morvan uit volgens de kaart. De route liep langs Bibract de Keltische hoofdstad rond het jaar nul. Julius Ceasar beschrijft hem. Het bos eromheen had een hoog Asterix en Obelix gehalte, ze leek zo weggelopen uit de A&O boekjes. De schrijvers zullen hier wel inspiratie gezocht hebben. Het is een bijzonder mooi bos met een zuivere energie. Er gemediteerd en yoga gedaan je wordt dan nog ontvankelijker het bos wordt nog mooier. Verder gedroomd dat ik tegen het systeem inga. Ik zat met Jaqueline (een ex) in een auto en ze was zenuwachtig en ging rondjes rijden. Uitgestapt om haar te helpen, waarna ze mij vergeet en zonder mij wegrijdt. Als ik haar bel is er iets mis met mijn gsm. Ik bestel ongewild 2 items (wcpotten of badkuipen?) bij een telefonisch verkoopburo. De rest van de droom ben ik bezig geweest mij boos te maken om de bestelling ongedaan te maken. Maar dat kon niet volgens het systeem. Ik realiseerde mij dat ik gisteren tegen het systeem (van die dag) inging. Het was niet de bedoeling dat ik gisteren in een gite zou slapen maar ik bleef stug volhouden (blijkt ook wel uit mijn verslag). Met het systeem van de dag bedoel ik dat elke dag zijn eigen verloop heeft als ik dat verloop aanvoel en volg gaat de dag makkelijk, zoiets als naar SdC pelgrimeren. Dat gaat het makkelijkst als je de kortste weg neemt, je gaat niet expres van je uitgestippelde weg afdwalen maakt het alleen maar moeilijker. Maw als ik het systeem van de dag aanvoel maak ik het mezelf makkelijk, de droom geeft ook aan wat ik nodig heb daarvoor. Contact met mijn vrouwelijke (intuitieve) energie. Want dat contact wordt verbroken aan het begin van de droom. Dit alles heeft weer te maken met planningen en gedrevenheid los durven laten. Wat daavoor in de plaats komt is dus intuitie door beter contact met mijn vrowelijke energieen. Daar mag ik dus de komende tijd aan gaan werken. Ik heb het gevoel dat jou voorspelling uitkomt Marleen, nl dat ik door deze reis dichter bij mijn intuitie kom te staan. Bij mijn aankomst in Larochemillay kon ik eerst geen camping vinden. Na 3 keer het dorpje doorkruist te hebben (zo stil als een spookstad) maar ergens aangebeld. Toen ik de man vertelde dat ik Hollands was zei hij, dan kunnen we beter Hollands praten had ik (intuitief?) bij de enige Hollander in het hele dorp aangebeld :-) Hij heeft de juffrouw voor de Gite geregeld. Di een mooie aparte kamers goed en schoon sanitair en maar €13,- moet ook eens kunnen. Eens kijken hoe de bedden hier slapen.
maandag 14 juni 2010
14 juni les Chaux 30 a 35 km kamperen in het voortuintje bij de boer
Vanmorgen vroeg op ik heb 25 a 30 km te gaan en wil op een beetje christelijke tijd stoppen (famous last words :-) ). De kamping waar ik sta heeft een aparte eigenaar, op alle tafels liggen St Jacobus schelpen. Er komen veel pelgrims vertelde hij. De eerste 10 a 15 km afsnijden over D-weggetjes. Nauwelijks verkeer schitterend, ik loop, ik kijk, ik denk, ik voel me relaxt ondanks de grote afstand. Er is iets in mij veranderd de drive om er te komen is weg, de energie om er te komen is gebleven en mag ik naar believen inzetten. En dat doe ik ook tegen half 12 Anost. Een plaatsje met een supermarktje. Kan ik even wat inkopen doen. Vannacht wil ik een gite slapen en daar is verder niks te kopen. Er is alleen stokbrood, dan dat maar en een blik sardientjes. Dat blijkt een goede, moet ik meer doen alleen ik proef de hele middag bij elke boer sardientjes en ze liggen ook wel zwaar op de maag merk ik. S'middags weer de GR 13 althans volgens de kaart want in het echt is hij verlegd. Met kunst en vliegwerk, met kompas, de windrichting en wat dies meer zei kom ik probeemloos door het bos, na een slimme afsnijbeweging kom ik weer op de bestaande GR13 terecht. Mag ook wel want het is al na 5'n. Op naar de Gite. Als je moe bent duurt alles lang ik ben al zo'n 8 uur aan het lopen. Dan!! Een dak tussen de bomen dat is hem. Het leuke van deze gite is dat hij midden in het bos staat leek mij wel wat . Daar sta je dan midden in het bos bekaf gite is dicht Grrrr. Wat nu over 5 km een stadje met een gite wat wil ik? Kamping Chauvage of gite? Ok ik zet de knop op volhouden we gaan naar het stadje St Prix aan mijn benen gevraagd en 5 km zit er nog wel in. Allen sijgen gaat niet meer, maar volgens de kaart is het voortdurend dalen en dat is ook zo. Dapper loop ik door na 3 kwartier bordje gite links en rechts. Het dorpje les Chaux (1 km tegen de heuvel op arme ik) heeft er 2. Dan daar maar naar toe 2 kansen. Op mijn tandvlees sleep ik mezelf en een opeens tonnen wegende rugzak de stijgende weg op. Daar een bordje gite even volgen godvrrr waarom net boven op de berg! Hijg hijg puf puf daar zijn we dan alle luiken dicht stille boel. Oh ik moet een telefoonummer bellen. Maar mijn telefoon zit in mijn rugzak en ik ben te moe om hem af te doen. Toch maar gedaan, zucht volgens mij is een gite vanavond niet de bedoeling geen bereik! Naar beneden gite 2. Ik ga niet lopen zoeken en bel ergens aan, een oude vrouw doet open. Weet u waar de gite communal is? Die hebben we niet! Ik zag toch een bordje 1 km terug??? Affijn door naar St Prix dan maar? Ik moet links af twijfel en ga rechtsaf een huis verder een GITE!! Hoi hoi, ik loop het erf op, een vrouw komt naar buiten, nee de gite is voor een week verhuurd aan een familie godsalmelazere! Die Fransen kunnen die gites in hun reet steken!! ik ga wel wild kamperen! Als ik bij een boerderij een goede plek zie bel ik even aan. Mag ik op uw land staan? Oud vrouwtje ze is een beetje doof en spreekt een of ander dialect. Maar we komen eruit, beter niet daar, daar staan de koeien maar voor het huis kan ook. Het blijkt een plek met een schitterend uitzicht over het dal, onder het eten van mijn noodrantsoen heerlijk van genoten. Vanavond slaap ik lekker in mijn tentje. Lekker puh
zondag 13 juni 2010
13 juni Chevigny 15 km kamping
Tot mijn verwondering staat het plaatsje Chevigny niet echt op de kaart. Voor degenen die het zoeken ik sta nu op een kamping aan het zuidelijkste puntje van het Settons meer (lac des Settons). Omdat Dun les Places 2 km uit de route lag had ik vanmorgen de keuze om die 2 km terug te lopen of een flink stuk af te snijden en een D-weg te volgen bijkomend voordeel; itt bospaden hebben D-wegen niet van die gemeen steile klimstukken. Omdat het zondag is verwachtte ik weinig verkeer en dus lekker afgesneden en een korte loopdag. Het verkeer was echt rustig en in een dikke 2 uur was ik al 10 km verder. Daarna weer landweggetjes ook mooi, het verschil tussen asfalt en natuur lopen viel mij meteen weer op. Is het het vlakke asfalt of de energie van asfalt? Ik weet het niet, maar als ik nu op asfalt loop heb ik veel meer last van pijnlijke spieren, vooral achilleshielen (altijd al een zwak punt bij mij). Het is net of op asfalt lopen een zwaardere belasting is, zodra ik er vanaf was verdwenen de pijntjes op slag! Vreemd. Die flash-back van dat vorige leven in Vezelay werkt wel (positief) door hoor. Vanmiddag terwijl ik ''me and Bobby Mcgee'' (versie Janis Joplin) aan het zingen was schoot ik weer helemaal in de ontroering. Ik realiseerde mij dat het zo goed voelde om daar op dat moment te lopen, elke stap die ik maakte was ik er. De stappen die ik gemaakt had en de stappen die nog komen moeten maken niks uit. Alleen de stap die ik op DAT moment maakte was van belang helemaal in de harmonie daar in het Morvanse landschap helemaal in het nu! Weer traantjes ja. Wat een mooie beleving er gewoon en compleet te mogen zijn. Rond 3 uur al op de kamping. De eigenaar heeft voor mij wat in elkaar geflanst, kun je aan het menu wel zien. De volgende kamping is ook maar zo'n 17 km ver. Daarna een hele tijd niks wat kampings betreft. Ga eens kijken hoe ik dat aan ga pakken wil niet steeds van die korte stukjes lopen, wild kamperen? Zou dan wel 2 maal achter elkaar moeten. Ik ga nog eens op de kaarten kijken.
zaterdag 12 juni 2010
12 juni Dun les Places rustdag zelfde kamping
Zo vandaag een rustdag, mooi even de tijd om alle brieven nog eens genietend door te lezen en een korte reactie te geven. Het was heerlijk in Vezelay ik kwam er verzopen, na 2dagen voortdurende regen, moe en nat aan. Op het postkantoor was één bak voor post restante brieven vol met brieven voor mij. De zon scheen even voor mij daar in het postkantoortje van Vezelay toen ik dat zag!!! Bedankt iedereen voor zijn of haar brief!! Behalve jou brief met thee zat er niet bij Gina??? Te laat weggestuurd?
Leuk dat veel mensen in zijn of haar brief op de een of andere manier wel mijn blog noemt, op een positieve manier. Het is een soort van éénrichtingsmanier van communiceren omdat ik niet online kan, motiverend om te horen dat hij gelezen wordt. Enneuh naar Le Puy en Velay kunnen ook weer brieven gestuurd worden!!! Ga zo door allemaal doe ik het ook :-)
Angelique bedankt voor de mooie kaart en de mooie woorden. Leuk dat je bent gaan lezen over het Pelgrimspad. Wie weet in de toekomst??? (grapje :-) )
Mandy bedankt voor de tulpen, je hebt de gave om kort de essentie te verwoorden van wat ik doe ''je komt thuis als een rijk man Donald'' dank je wel. En wie is Loes??? (moet ik haar kennen?)
Piet, de grootste verassing was jouw brief, super dat je hem geschreven hebt na die ene keer dat we elkaar ontmoet hebben. De ontmoeting met jou en Pauline staat nog zeker in mijn geheugen als een fijne avond.
En natuurlijk mijn moeder, ma maak je geen zorgen alles gaat goed met mij. Als er iemand is die mij geleerd heeft goed op mezelf te passen ben jij het wel.
Nanda niet alleen bedankt voor de mooie kaart en de lieve woorden maar ook voor alle andere dingen voorraden, scheerzeep, wandelkaarten, verse noodrantsoenen bedankt schat :-) dikke kus en knuffel
Marianne bedankt voor de thee en de kabouter, ik vindt hem zo leuk ik ga hem op mijn hoed naaien :-) Goed idee om via dit verhaal in de toekomst mensen naar mij te laten lopen :-)
Voor de rest een goede rustdag gehad, geen regen, mijn was is droog even lekker bijtgetankt. Morgen weer op pad.
11 juni Dun les Places 13 km kamping Municipa
Ouef meneure, Beouf Bourguiong kaas plateau
Bij het wakker worden scheen eindelijk de zon! Heerlijk na 3 dagen regen. De planning was om in Marigny l'Eglise een rustdag te houden, maar doordat er geen kamping is kan dat niet doorgaan. Dus mijn laatste schone goed aangetrokken en doorgelopen naar de volgende halte volgens planning St Brisson. Zou ongeveer 15 km zijn, komt wel goed uit want gisteren was een wandeldag voor die-hards. De wandeling is grotendeels door bossen en dus erg mooi. De zon scheen mooi door het bladerdak en dan liep ik over elfenpaden. Dan weer met prachtige vergezichten van het bijna Zwitserland-achtige landschap van de Morvan. Door het vele stijgwerk mag ik blij zijn als ik 3 km per uur haal. S'middags weer yoga kunnen doen, ik begon het echt te missen heerlijk wat een rust het geeft als ik eerst mijn yoga oefeningen doe en daarna pas ga eten. Het brengt mij weer helemaal in het nu terug. De kaarten van Nanda werken goed en ze heeft de juiste info gevonden want de GR13 is goed aangegeven heerlijk om weer eens gewoon de vertrouwde wit/rode tekens te kunnen volgen. Enige nadeel door de grote schaal is het moeilijk te bepalen waar je precies bent dus ik kan niet meer inschatten hoe laat ik aankom. Al met al, al vroeg in de middag een kruispunt met verschillende bordjes kamping en St Brisson nog 7 km. Ik zoek een rustdag kamping dus met wasmachine, epicerie en restaurantjes in de buurt. Het eerste bordje kamping leidt naar een hotel? Ik denk ik ga eens even info vragen en dat bleek een goede! De eigenaar is Hollands en vertelde mij dat St Brisson alleen een kamping had maar geen restaurants of supermarktjes! Dun les Places had het wel alleen de kamping was een kleine Municipal kamping. Tja... Ik heb het niet voor het kiezen, dan maar naar Dun les Places afwachten wat het is. Voordeeltje het is maar 2 km en ligt beter op de route. Bij aankomst chips en cola gekocht en door naar de kamping. Die 1 km buiten het dorp ligt :-( En daar sta je dan om 3 uur moederziel alleen op een kampinkje geen ontvangst doucheruimtes op slot gelukkig wel warm water maar natuurlijk geen wasmachine. Eerst maar mijn cola gedronken en de chipjes gegeten, voor het zout. En dan maar aan de was,ik moet zeggen ik krijg er handigheid in. Alles hangt na enige tijd onder een afdakje te drogen. Eens het slot van de invalidendouche geinspecteerd. Als ik mijn zakmes haal kom ik een heel eind dacht ik. En ja deur van het slot en lekker douchen. Later op de avond kwam la Dame de Acceuille en die gaf mij een lift naar het dorp en zette mij af bij het restaurant. Na een goede maaltijd lag ik om 10 uur in mijn slaapzak. Heerlijk morgen rustdag.
10 juni Marigny L'Eglise 25 km
Opgestaan na een nacht van regen een redelijk droge morgen. Half tien is het postkantoor open, mogelijk is mijn pak met kaarten er nog, mijn pelgrimspaspoort moet erin zitten. Ik kom Vezelay binnen, zie een Backpackster zitten, een jonge en fris ding niet ouder dan 25. Nanda en ik zijn al anderhalve maand gescheiden vrouwen beginnen de laatste tijd allemaal op haar te lijken merk ik :-) Ze kijkt mij aan ''are you Donald?'' Alles vertraagd eventjes, Hé?? How do you mij name? Rene heeft mij over jou verteld, we hebben je gisteravond gezocht hij is om 6 uur vertrokken. Natuurlijk Rene! Hij zou in Vezelay eindigen ik ben hem helemaal vergeten door wat ik gisteravond heb ervaren. We zijn met z'n 2'n een paar dagen opgetrokken en hij is weg ik mis hem zegt ze. Het was gezellig met hem, zullen wij met z'n 2'n verder gaan? Ik hou van wildkamperen. Ik ook weet ik, alleen in dit pisweer, zit ik er niet om te springen. Maar wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Wat een aanbod! Ze komt uit Luik is zomaar naar SdC gaan lopen met een minimum aan voorbereiding zonder kaarten maar met een kompas. En iedereen helpt mij zegt ze, daar kan ik me alles bij voorstellen naast mannelijke krijg ik ook vaderlijke gevoelens voor haar. Die Rene, die is vast met een gebroken hart teruggegaan naar zijn gezin hoewel ik niet denk dat ''het'' gebeurd is. Maar als je een paar dagen met haar op stap gaat ben je als man verloren, wat een onschuld en wat een vrouwelijke energie. Ze heeft een vaag adres waar ze kan overnachten, ze wijst het aan op mijn kaart. Langs de GR13 die ik nu loop alleen maar 2/3 van wat ik wil lopen. De praktische Donald komt boven dat is te kort. Ik twijfel even ze voelt dat, ik wil eerst mijn pelgrimspaspoort ophalen. Ik ga vast zegt ze, we wil meet again zeg ik. Nadenkend over de ontmoeting naar het postkantoor, ja mijn pakket is er nog. We maken het open Yesss mijn pelgrimspaspoort. Gelijk een stempel laten zetten. Ze is weg en heb haar niet meer gezien. Onder het lopen, lopen ;-) nadenken. 2 uitersten zij kompleet onvoorbereid op pad ik tot de tanden voorbereid. Mensen die haar helpen en ik die elk probleem dat ik tegenkom zoveel mogelijk zelf op wil lossen. Zij op zoek naar gezelschap ik alleen in de natuur yoga oefeningen mediterend om mijn energie te focussen. Ik kan mij zo voorstellen dat zij daarom juist mensen ontmoet die haar helpen en ik dus niet want ik zend in feite de boodschap uit ''ik kan het zelf wel!'' Voor het eerst dat ik mezelf zo kan zien functioneren, is het goed is het fout ik weet het niet. Ben ik te éénzijdig te gefocust bezig (niet alleen nu maar ook in mijn dagelijkse leven?) Beetje verwarrend allemaal, wat een ontmoeting wel niet allemaal met je doet. Door dit alles (te) Laat weg. Ik loop nu door de Morvan en volg de GR13 naar Puy en Velay, Nanda heeft de hele tocht in 4 kaarten 1:100000 opgestuurd, de kaarten zijn te groot om goede wandelkaarten te zijn maar de GR13 zou goed aangegeven zijn. Als dat zo is moet het kunnen, ben benieuwd. De Morvan blijkt zwaar loop terein met veel steile moeilijke klimbare stukken mede door de regen, dit alles maakt de tocht erg lang. 7.15 aangekomen erg moe de laatse 2 km waren klimwerk alsof ik mijn rugzak de berg op moest slepen zo zwaar was hij. Ik voelde hem al aankomen, geen kamping natuurlijk die was in de loop van de jaren verdwenen. Wees slim Donald, eerst eten er is tenminste een restaurant daar info gevraagd aan de bar. Gite communal werd ter plekke voor mij geregeld (kijk Donald je hoeft niet alles zelf te doen). Gepraat met een Hollands echtpaar wat binnenkwam wandelen. Mijn hoofdgerecht bevatte worst opgevuld met ingewanden ik kreeg niet alles weg toeen ik dat proefde. De gite Communal was oud redelijk vervallen niet al te schoon en stonk naar olie (mijn wasgoes stinkt nu ook naar olie) de olie kachel lekt. Kon mij niet schelen mijn slaapzak op mijn slaapmatje op één van de 15 stapelbedden gegooid en geslapen als een blok. Vreemd helemaal alleen slapen in een vreemd huis. De laatste 24 uur overdenkend, eerst mijn ervaring bij de kerk. Waardoor het mij duidelijk wordt waar mijn drive vandaan komt. Dan een ''toevallige'' ontmoeting waardoor ik ineens een ander zicht op mijn eigen functioneren krijg. Het is net een regressie sessie! Levensenergie die vastzit in een vorig leven wordt vrijgemaakt waardoor je uit de polariteit komt. Dat is wat er gebeurd heavy stuff zo'n pelgrimstocht
woensdag 9 juni 2010
9 juni Vezelay 20 km kamping
Onderweg van Avallon, regen, regen en nog eens regen. Voor de 2e dag loop ik in mijn schoenen te soppen. Dan zie ik het liggen Vezelay! Ik weet het zeker, ik sta sil en kijk en zie het voor het eerst in het echt, leuk om het WEER te zien! Wat een vocht, wat een regen. Tent opzetten op de kamping vraagt veel werk om alles droog te houden. Kom er ook nog achter dat waarschijnlijk mijn pelgrimspaspoort met de oude kaarten teruggestuurd heb naar Nanda :-( Half 7 terug naar V oh ja ik wil ook alle brieven nog lezen loop 2 verslagen achter, maar wil eerst naar de kerk. Het regent ik draag mijn poncho voelt als een monnikspij met die kapuchon. Mijn hoofd is vol ik ben bijna bij de kerk, de kerk!!! Ik voel energie door mijn lichaam stromen en stop, handen open naar voren zo dat is energie zeg! Ik voel het door mijn ruggegraat tintelen, ik loop door naar de kerk daar is het plein en de kerk. Ontroering overspoelt mij, tranen prikken ik kan alleen maar stilstaan en kijken. Kippevel, tranen in mijn ogen IK BEN TERUG!!! Ik ben terug! Ik ben terug! Kan ik alleeen naar denken. Ik ben er weer net als toen (1574 komt omhoog) net als nu een arme pelgrim. Alleen op ZIJN pad wat hij alleen wil of moet volbrengen. Minuten sta ik stil en kijk, ga dan de kerk in. Tranen, ontroering en verdriet huilend sta ik stil. Ik ben er weer net als toen. Iets zegt in mij, dit is oud verdriet uit een vorig leven! Het verdriet ebt weg, de ontroering en de tranen blijven. Er is een mis gezang dat is mooi de preek stoort. Net als toen ga ik op mijn knieen zitten helemaal alleen achterin de kerk en huil. Nu! Nu!, nu! DEZE KEER ga ik het halen, toen heb ik het niet gehaald (I died trying). Deze reis maak ik af wat ik toen niet kon. Heeft iets te maken met een gelofte (de postbode in Sittard?) en om hulp vragen om iets te realiseren ( nu Reincarnatie Therapie deel van mijn leven maken). Ik zit op mijn knieen alweer, net een mokkikspij die poncho zo. Was ik toen monnik? Nu kan ik gaan zitten, de mis is voorbij de mensen lopen langs mij. Een aantal dingen worden duidelijk, waar mijn gedrevenheid vandaan om te gaan pelgrimeren, ik moet toen in dezelfde energie gestorven zijn, volhoudend tot het eind zonder te willen opgeven (erg herkenbaar voor mij in dit leven). Toen was het een soort prive uitdaging om te gaan, ik moest het alleen doen. Ik hoor het Lidwien nog zeggen in Sittard (alweer Sittard !) bij de nonnetjes waar we sliepen. ''hij moet toch alles alleen doen'' zei ze. Toen dacht ik vreemd ze heeft gelijk waarom is dat zo? Een nogal emotionele dag vandaag, op het postkantoor lagen stapels brieven te wachten door de bovenstaande belevenis niet aan toegekomen. Mensen alvast bedankt heerlijk al die brieven! Ik kom nog op terug. Zit even te vol met alles wat ik ervaren heb. Ga ik nu Shirley Maclaine acherna op deze reis?
8 juni Avalon 30 Km kamping
Kaarten gevonden!!! Bij het verlaten van Noyers. Het lijkt wel Holland in mei de hele dag regen. Als ik mijn poncho aantrek stopt het met regenen binnen 5 minuten en loop ik voor nop in mijn poncho te zweten. Als ik hem uitdoe regent het binnen 10 minuten om gek van te worden. Ik ondervind veel vertraging door de regen, schuilen of poncho aan nog even wachten kijken of het doorzet, het gaat niet zozeer of ik nat word, als wel of mijn rugzak droog blijft. Loop hierdoor tegen 6'en pas Avallon in. VVV was nog open vroeg naar een kamping met restaurant, het VVV-meisje ze zei deze niet te ver was. Ik was te moe om scherp te zijn het blijkt nog eens ca 4 a 5 km lopen, die leuke jonge VVV-meisjes zijn te jong om de vraag te begrijpen. Ik denk in loop kilometers met 30 km marcheren achter de rug zij niet natuurlijk! De lange lange Heuvel op ge-sat-namt je hebt gelijk Annet het geeft energie! Kamping was nat en ontzettend basic en als verassing was het resaurant van de kamping dicht, klote. Voor de 3e keer die dag Pain de raisin gegeten, morgenochten en middag weer ze komen nu wel mijn neus uit. Elke keer als wakker word hoor ik de regen tikken, wat lig ik toch lekker in mijn slaapzak! Wat 's nachts valt, valt morgen in ieder geval niet meer :-)
dinsdag 8 juni 2010
7 juni Noyers 16 km kamping
Vandaag een kort stukje, maar 16 km. Rustig aan gelopen het weer is goed. Blauwe lucht met wolken, net genoeg wolken voor het lekkere als je denkt wat is de zon warm schuift er een wolk voor. Ik mis wel mijn 1:25000 kaarten regelmatig zie ik mooie landweggetjes maar weet niet waar ze naartoe gaan, dus asfalt lopen ook zie ik ineens prachtige lichtblauwe vlindertjes rond fladderen. Tijdens de lunch vlak na de yoga en meditatie fladderde er één om mij heen die tot mijn grote verbazing op mijn linkerwijsvinger ging zitten een bleef zitten. Ik dacht ik mediteer verder. Toen ik mijn ogen open deed zat ze er nog een 2e fladderde ook al om mij heen en er zaten er 5 op mijn rugzak. Ik dacht wat is dit, is het mijn energie of zo?? Ik voelde mij net als in de film Avatar. Alleen was de vlinder lichtblauw ipv dat ik het was en ze geven geen licht. Toen ik mijn lunch begon op te eten bleef ze rustig zitten. Bij een bruuske beweging fladderde ze weg maar kwam weer terug. Betoverend! Deze betovering was echter snel verbroken toen een flindertje op mijn vette 100% varkensvlees worst ging zitten. Worden deze vlinders aangetrokken door vet of zo? Om 3 uur liep ik Moyers al binnen en dat bleek een kado'tje. Een prachtig ME stadje met toegangspoorten, oude gebouwen en straatjes. Heerlijk om een middag door te dwalen. Bij de VVV naar binnen, ja er was een camping alleen de sleutel lag bij supermarkt (dat wist ik) en die was vandaag gesloten (en dat was nieuw voor mij :-( ). Gevraagd ofze toch alsjeblieft de supermarkt wilde bellen. Natuurlijk maar daar is niemand, belt u alstublieft??? Zowaar er wordt opgenomen!, Frans gesmoes. Ze legt neer en zegt de sleutel is bij de Mairie, ik loop met u mee, dat was toch wel weer aardig! Ik zit nu op een piepkleine kamping Municipal met een Canadees en een Duits stel en dat is net een mooi aantal. Morgen naar Avallon 30 km! Is te doen alleen de heuvels en de zon maken er kwa belasting toch gauw 35 van. Ga vroeg weg.
zondag 6 juni 2010
6 juni Lézinne rustdag zelfde kamping
Vanmorgen mij wel 10 keer knorrend van genoegen omgedraaid, mijn was hangt al te drogen, ontbijt heb ik gisteren al gekocht en ik hoef vandaag niet te lopen. Totaal 11 uur in mijn slaapzak gelegen, 10 uur erin 9 uur s'morgens eruit. Begonnen met yoga, enthousiast alle oefeningen 3 minuten, dat was te lang :-( Volgende keer beter verdelen. Ontbijt. Deze kamping en stadje hebben alles voor een Pelgrimsrustdag, een wasmachine (eindelijk mijn rode fleecevest ook schoon na een maand), epicerie en restaurant in het stadje. Het weer is goed, afgekoeld naar 20 a 25 graden. Wolkjes, af en toe wat spetters (heeft ergens dichtbij ge-onweert zoals ik gisteren al verwachte) je kan gewoon lekker buiten zitten. Rustdag :-) schoenen ingevet, rugzak schoongemaakt en opnieuw gepakt met schone kleren, knoop aan mijn broek gezet, verslagen bijgewerkt, eten gekocht bij de epicerie want het restaurant is vanavond dicht en in het gras gelegen. Je zou er bijna van in slaap vallen :-) Kijk dat is mooi er komt een Hollands stel de kamping opgereden, even contacten en dan vragen of ik een pan lenen kan, hoef ik de casoulette niet in het blik op te warmen. Deo volente ben ik woensdag in Vezelay. Het zou wel eens kunnen gaan regenen vanavond, dat is mooi wat nu valt, valt morgen niet. Morgen naar Noyers, de VVV heeft gisteren gebeld er is een kamping, de sleutel is op te halen bij de Vidal voor 8 uur 's avonds. Het zal mij benieuwen. En de pan, die heb ik mogen gebruiken, aardig stel het zijn Zeeuwen.
5 juni Lézinne 23 km kamping
Vanochtend, voor 7'en gewekt door de zon die mijn tent opwarmt dat beloofd een warme dag te worden, hopelijk droogt hij mijn tentje een beetje. Ontbijt met uitzicht op het dorpje in het dal tussen de wijnranken. Op weg naar Ancy le Franc ca 20 km relaxt afstandje, alleen aan mijn lichaam is te merken dat ik al 4 dagen gelopen heb de energie is eruit en de hitte is een extra belastende factor. Ik moet veel asfalt lopen en zodra de wind weg is voel je de hitte van het asfalt afslaan tegen je gezicht. Binnen een uur vermengd het oude zweet van gisteren zich met nieuwe transpiratie ik kleef en plak van alle kanten wat zou een douche heerlijk zijn. De wijnvelden verdwijnen en worden weer korenvelden zo ver het oog reikt. Als je van het plateau afloopt floepen de dorpjes weer in het zicht altijd spannend! Is dit het dorpje zo ja, dan weer 4 km verder, zo nee dan na de volgende heuvel. Het eerste komt bijna altijd de kerktoren in zicht, dan weet je ik zit goed. De onverwachte hartelijkheid van de mensen hier is hartverwarmend. Rond half 12 een dorpje, fles bijvullen voor lunch. Ik zie een vrouw in één of ander prachtig oranje flodder jurk en grijp gelijk mijn bidon. Glimlach bien sur de l' eau. Ondertussen geven mijn darmen aan dat, dat wat ik vanmorgen al voelde zitten, er nu toch echt wel uit wil. Hé ook bar/tabac hier! Dan daar maar naar toe, ik voel me en moe en vies en merk dat het deprimerend werkt. Lekker ik neem een cola en rust even. Mijn energie is duidelijk erg laag. Aks ik aan mijn cola zit komt de barvrouw, zal ik nieuw water geven wat lekker koud is? Wat aardig!! Ze neemt ook de lege 2 liter spa rood fles mee, ik krijg alles gevuld terug. Lief maar die 2 extra liters (is 2 kg!) had niet gehoeven. Sanitair opgelucht loop ik verder bij lunch kan ik nu 2 keer thee drinken, en met een gevulde bidon loop ik verder. De laatste 10 km zijn zwaar, geen energie, snoeiheet (mijn ervaring zegt dat wordt onweer) eindeloos asfalt lopen. Op een soort afstandelijke manier zie ik wat er met mij gebeurt (ik hoor het de sjamaan van mijn sjamanenopleiding nog zeggen; observeer je emoties!) als ik vooruit denk aan de kamping van Ancy le Franc dan loop ik zwaar, ik wil er zijn ben moe en voel me vies, ik wil een douche een wasmachine en eten. De weg is dan zo lang die ik nog te gaan heb. Mijn emoties worden dan negatief. Maw woorden Donald leef in het nu (met dank aan Ekhart Tolle), voel je lichaam waar zitten de pijntjes, waar knelt en schuurt je rugzak, verbindt je ermee het houdt je concentratie in het nu op dit moment het focust mijn energie op het lopen en mijn lichaam ipv die te verspillen aan denken aan de toekomst. Zo kom ik vroeg, half 4, in Ancy aan, mooi, kamping, kleren wassen en kaarten kopen. Zie zo gauw geen bordje kamping maar daar is de VVV. Een frisse meid, die Engels spreekt, en ik voel me al zo vies. Kamping???? Ja die gaat 15 juni open, inwendig ff vloeken. Ze vertelt welke kampings wel open zijn. Minimaal 7 a 10 km uit de route en doet echt haar best mij te helpen. Als ik hier niet kan overnachten dan is mijn volgende halte niet fatsoenlijk te bereiken (die is 30 km vanaf hier). Goed dan maar kaarten kopen, make my day! De enige boekenwinkel in de stad heeft NET niet de kaarten die ik nodig heb :-( Zo gaat die lekker! Ik denk na als ik nu de kamping in Lézinne neem, dan kan ik mijn route omgooien via een andere stop en volgens planning aankomen in Vezlay. Terug naar de VVV, bus naar Lézinne? no! Taxi? Na 3 keer bellen zonder resultaat dacht ik dit wordt ook niks. Ik besloot toen, gezien de omstandigheden, om karakter te tonen. Ik zou hoe dan ook in Lézinne aankomen, lopend en of liftend ik zie wel!! De dames bedankt voor de hulp (één bood zelfs een fiets aan :-)) weer de hitte in, lopend langs de weg naar Lézinne, boven om hulp gevraagd (wie neemt er nu een lifter met een grote rugzak mee?) al chantend (um-mani-padme-um) en positief denkend (deze auto die er nu aankomt neemt mij mee GLIMLACHEN!!!!). En zo waar na 2 a 3 km een vrouw stopt. Om 5 uur sta ik op de kamping van Lézinne. En om het helemaal goed te maken hebben ze een wasmachine Broeva Haro!!! Gelijk 2 wassen erin, alles wat maar even vuil is heerlijk. Is dat tenminste al gebeurt! De eend smaakte lekker en vroeg naar bed, morgen rustdag.
4 juni Bragelonge 25 Km kamping Chauvage
Wat een spooknacht, ik heb slecht geslapen in dat bed van de Pelgrims Gite. Veel wakker worden, niet lekker liggen, 2 keer naar de wc. Het matras was dun en de bodem hard. Mijn thermarest matje erbovenop gelegd. Lag wat beter maar houdt niet over, slapen wakker worden. Zou ik met mijn hoofd naar beneden liggen? Andersom gaan liggen he he eindelijk goed. Hoe kunnen die Fransen in hemelsnaam een bed maken wat scheef ligt in de lengterichting? Wat later opgestaan want ik had toch geen tent in te pakken. Gevolg; veel te laat weg. Eerst terug naar de boekenwinkel ik had de verkeerde kaarten gekocht, ze konden zonder problemen geruild worden. Bar s. Seine doorgewandeld wat een leuk oud karakteristiek stadje met mooie vakwerkhuizen. Ik ben in de champagne streek aangeland. De wandeling ging grotendeels door wijngaarden en korenvelden. Magnefiek! Om onder een strak blauwe hemel door dit soort velden te lopen zover het oog reikt. Alleen zijn maakt het op de een of andere manier alleen maar mooier, zwaar genieten dus. Na een uur of wat lopen moesten er toch wat beslissingen genomen worden. Want di mijn 4e loopdag morgen rust- en wasdag en geen kamping op de route alleen een mogelijke Pelgrims-gite. Wat te doen? Besloten nog een dag extra te lopen, maar dan wel op een camping uit komen! Ancy le Franc heeft zeker een kamping en ook kaarten. Gaan zitten op een bankje in de schaduw, kaarten erbij en meten maar. Morgen is AlF haalbaar zonder forceren alleen dan wel wild kamperen vanavond! Tja waarom niet? Gewoon even beter organiseren dan de vorige keer. Heb nog 1 noodrantsoen , als ik die nu eens in Bragelonge opeet, mijn water aanvul en dan een half uur doorloop kom ik op de kaart te zien best wel een goede kampeerplek tegen, enigste nadeel: geen stromende beekjes in de buurt dat wordt plakken in mijn slaapzak. Nu ja dan was ik morgen mijn lakenzak ook maar. Op naar B volgens een GR bordje zou er een restaurant moeten zijn, maar ze gaven ook kampings aan in plaatsjes waar er zeker geen is. We zien wel, moet alleen 2 a 3 uur zoet brengen in B. Half 6 Bragelonge amai wat is het warm, een koude cola zou lekker zijn. Kijk iets wat op een bar lijkt, een man op het terras, 3 tafels 8 stoelen, kijkt mij onderzoekend aan. Waar zou dat restaurant zijn ik loop door. Een straat verder denk ik geef het maar op, ga terug naar de bar. De man zit er nog, nu pas zie ik de rugzak zijn zware schoenen, ik zeg wat in het Frans hij zegt Hollands? Je komt ze ook overal tegen Hollanders! Hij heet Rene en loopt SdC in etappes, vandaag zijn eerste etappe. Het wordt een onverwachts gezellige avond, al kletsend besluiten we maar ons potje op het terras klaar te maken. De winkel ernaast, met een charmante Franse dame met een pracht van een decollete die veel bukken moest!, had nog een komkommer en een zak chips. Ik bestelde een grote bier.... En kreeg een pul van 2 liter!!!! Al pratend gleed de warme avond voorbij.locals keken vreemd op van de uitstalling van kampeerspullen op de tafel. Rene had Cassoulet gekocht en opgewarmd. Hij loopt met 20 kg op zijn rug. Voor een week. Knap hoor. Etend en ervaringen uitwisselend werd het acht uur. Time to go, omdat Rene een andere route volgt wilde hij ergens anders gaan wildkamperen. Dus midden in de velden met een avondzon die oud-goud scheen ging hij rechtdoor en ik linksaf. Hij gaf mij een steen voor energie. Waarom krijg ik allemaal stenen op deze reis? Na 20 minuten zag ik hem lopen door de velden, dus zo zie ik eruit van een afstand, een zwarte stip tussen korenvelden die doelbewust doorsjokt. Goede reis Rene zend ik hem na. Nu sta ik in de velden de nacht valt de zon is onder en het wordt koeler. Het dorpje is net niet te zien achter de heuvel. Krekels tjirpen, vogels fluiten en alles is sereen. Wat een mooie dag en gezellige avond was dit echt een dag met een gouden randje. Morgen naar Ancy le Franc.
donderdag 3 juni 2010
3 juni 8ar s Seine 25 km Gite de Pelerin
Daar zit je dan buiten om 8 uur in de avond 23 graden. De dagen worden steeds zonniger ik ben blij met mijn strooien hoedje. Grappig, de laatste week merkte ik bij mezelf, bij het wakker worden, een bepaalde spanning en een gevoel van, weer een dag lopen! Wat erger was als ik de dag ervoor alcohol had gedronken (ja dat ene glaasje). Vanmorgen was het weg, wat heb ik losgelaten? Mogelijk mij druk maken over kaarten. Op de kamping stonden veel buitenlanders, Nederlanders en Engelsen. Ik vind Engelsen prachtig volk, mijn overbuurman kwam tijdens het inpakken van mijn rugzak naar mij toe en vroeg uiterst beleefd en bescheiden en met een prachtig Engels accent ''would you like a cup of coffee or tea before you go?'' Niet te beschrijven wat dat soort spontane reacties tegenwoordig met mij doen, gevoelens van dankbaarheid voor het gebaar, oprechte blijdschap, een soort verbondenheid en ook gedachten van moet jij ook eens doen bij iemand. Terwijl ik doorging met inpakken werd er een mok thee in het gras gezet. Na het inpakken was de thee mooi afgekoeld en even overgelopen en al drinkend een praatje gemaakt. Over mijn pelgrimage, zijn vakantie mijn tent zijn tent, mooi om zo spontaan te kunnen contacten met een wildvreemde! Lunch op het terras, gebruik gemaakt van de service de pain, veel vragen of ik op weg was naar SdC. Mijn piepkleine tentje viel wel op tussen al die grote bungalowtenten, campers en caravans. Op pad met wel 5 verschillende kaarten, de eerste 5 km dorst ik wel aan een vaag landweggetje te nemen. Na een uur moest ik toegeven dit gaat verkeerd, dit pad gaat de verkeerde kant op. Ik zou uit moeten komen bij een brug over een kanaal en een tunnel onder een spoorlijn, nou dat ging zo niet lukken! Op goed geluk over het prikkeldraad door een leeg weiland op het kompas en waar kom ik uit Jawel!! Bij de brug en de tunnel, is het mijn richtingsgevoel en timing of hulp van bovenaf? Het werkt in ieder geval als een tierelier! De rest van de dag veel asfalt en auto's daar ontkom je niet aan als je met een 1:100000 loopt. Maar de zon scheen vrolijk het was lekker warm loopweer. De bedoeling was om in Bar s Seine naar kaarten te gaan jagen en afhankelijk van de tijd door te gaan naar Celles s Ource of Les Riceys afhankelijk hoe ik mij zou voelen. In Bar de juiste kaarten gevonden, ik moet mijn route gaan verleggen want mijn voorgangers zijn op het laatste moment over Avalon naar Vezelay gegaan liftend. Ik wil het lopend proberen. Dus ik naar de VVV met vragen over kampings. Wat bleek? Alle kampings waren gesloten in de plaatsen waar ik de komende 2 nachten wil overnachten :-( en de kamping in Bar zelf, pas de camping ici. En dan blijven lachen hé! Maar ze wist wel iemand begreep ik. Zij bellen, ik hoor wat over Pelerin en emergency en ze zegt ik heb een plaats voor je bij een gite voor pelerin, is niet duur. Oke maar hoe de komnede dagen door (door de internet cultuur weten de meeste VVV's ook niet meer precies waar de kampings zijn) dus ik noem een paar plaatsen. Zegt ze oh daar ken ik wel een paar Gite de Pelerins. Nou die gaan we morgen dan maar uitproberen. Wat blijkt de gite hier is het plaatselijk initiatief van een boerenfamilie (Normand) die voor pelgrims een kamertje met douche en wc beschikbaar hebben. Ongelooflijk dat ik daar zomaar tegenop loop! Ik ontmoet vandaag alleen maar aardige behulpzame mensen. Kosten minimaal €5,- als bijdrage voor restauratie van de kerk. Ik ben in de kerk geweest en het was echt een kerk met uitstraling. Bedankt nog Edwin dat je uitgelegd hebt hoe een Pelgrimskerk te herkennen. Want ik herken ze nu regelmatig. Er staan er aardig wat hier.
woensdag 2 juni 2010
2 juni Mesnil St Père 25 km kamping
Vandaag kwa tracé iets speciaals, ik heb zo'n 10 a 15 door een bosgelopen op een kaarsrechte weg. Was een vreemde gewaarwording de bomen het zonlicht erdoorheen, kwikstaartjes die voor mij op het pad zaten en steeds een stukje verder vlogen, de libelles die langsvlogen. Één kwikstaartje bleef staan ik stopte en we hebben elkaar minuten lang stil aangekeken. Toen werd het weer een vogeltje en ging eten zoeken :-) Het stikt hier van de stuwmeren dus weer een km of 5 langs een meer gelopen. Zal wel aan het weer gelegen hebben het was mooier dan het vorige meer waar ik langs liep. Ik kon weer een stuk afsnijden door een vaag weggetje door het bos te nemen. Mijn intuitie was er niet helemaal gerust op maar toch gedaan. De paden die ik verwachtte tegen te zullen komen kwamen niet maar mijn kompas gaf aan dat de richting goed was. Toen de zon door kwam werd het een feeënpad. Lichte en donkere stukken mooie doorkijkjes het pad smal en zompig. Het kwam uit bij.... de kamping. Nu weet ik waarom ik gisteren niks hoefde te betalen, di een **** kamping. €17,50! Ik vroeg nog of ze een speciaal pelgrimstafief hadden. Nee dus ik moest het stop-and-go tarief betalen. Het ''normale'' tarief is €25,- Het kaart probleem steekt zijn kop weer op. Geen 1:25000 kaart te krijgen. Ik heb alleen nog mijn 1:100000 kaart over. Ik ga vooruit een week geleden zou ik in een stuip zijn geschoten, nu ben ik licht geirriteerd. Ik ga alles wat ik aan kaarten bij elkaar gekregen heb, oa bij de VVV, maar eens naast elkaar leggen.
dinsdag 1 juni 2010
1 juni Dienville 30 km kamping Tertre
Ik ben al 1 maand onderweg zie ik aan de datum, ik krijg een tijdloos gevoel over mij. De dagen rijgen zich aan elkaar en toch beleef ik elke dag intens door het lopen. Ik hoop dat jullie mijn verslagen nog leuk vinden en dat het niet meer van hetzelfde wordt. Ik heb gisteren nog gezocht naar een internetcafe, want dat was er, alleen op maandag gesloten :-( dus nog altijd geen reacties kunnen lezen, maar blijf ze wel schrijven! Kom ik aan in Dienville bij kamping 1 vraag naar de prijs €12,- vond ik wel een beetje veel. Lopende naar de 2e kamping dacht ik nog ben ik nu erg Hollands om prijzen te gaan vergelijken? Affijn kamping nr 2 ik kijk naar de prijslijst €7,- Kijk dat is beter ik naar de Acceuil de man kijkt mij aan, vous etes pelerin? Oui. Dan is deze kamping voor u gratis. Kijk dat bedoel ik nou dat Hollands zijn is zo gek nog niet! Gisteren mijn but-camping afgerekend, ik moest eerst mee naar binnen voor een sociaal gesprekje. Het wordt ''gerund'' door een bejaard echtpaar. Dus een uur over koetjes en kalfjes gepraat zover dat gaat met mijn Frans. Toen wilde ik wel naar mijn slaapzak, wat moet ik nu betalen. Wat heen en weer gesmoes tussen de oudjes, 3 Euro! Een vriendenprijs zeggen ze. Gaat wel lekker zo. Ik raak nog verwend door die campingprijzen. Het was goed te merken, vanmorgen, dat ik een rustdag had gehad. Ik had me er een gang in, ging vanzelf! De kilometers gleden onder mijn voeten door. Doordat ik de 1:25.000 kaarten had kon ik mooi mijn eigen route maken, veel landweggetjes door de velden, dorpjes die op de horizon opdoemden, paarden en koetjes in de wei. Pratende mensen op straat ''rue Grande'' hoe klein het dorp ook is hij is er altijd. Het navigeren gaat bijna probleemloos de laatste tijd. Het weer houd zich ook prima aan de afspraak, overdag bewolkt maar droog goed wandelweer. S'avonds een eventueel buitje. Ik ga lekker door zo.
