Opstaan geen ontbijt, genoeg water voor 1 slok. Het volgende huis minimaal 1 uur lopen voor water. Dan maar sjamanen regels toegepast, hoe krijg je je energie aan het stromen, een koude douche. Die was er niet, dus gewassen in de beek. Was ook koud geloof me! In de opgaande zon stoomde de damp van mijn lichaam terwijl ik bekers koud water over mij heen gooide. Ik vind mezelf een sufferd waarom heb ik dit gisteravond niet gedaan? Ik voel me zoveel beter nu. Voor half 9 weg. Het bos en ook de plek waar ik stond is sprookjesachtig mooi in het vroege zonlicht. Ook voel ik iets in mijn nabijheid een aanwezigheid. Bij een kruising, kompas checken!, kan ik even niet verder het, de aanwezigheid, kan niet verder dan daar maar wil bij mij blijven. Ze (het is vrouwelijke energie) wil contact houden, weet niet of IK dat wel wil. Dus even aan het checken gseslagen, voelt het goed?, kleuren goed?, wordt mijn energieveld gerespecteerd? ja alles ok. Ok kom maar op dan, ik voel energetische bewerkingen op mijn hart- en keelchakra. Na een minuutje, verdwijnt ze dit was de bedoeling het is goed het contact kan verbroken worden. Adieu. Mijn persoonlijke ervaring even over nagedacht of ik het op mijn blog zou plaatsen... De rest van de dag was ongelooflijk, zeker vergeleken met gisteren. De kilometers gleden onder mijn schoenen door. Het landschap was altijd mooi om te zien. De eerste kamping aha! Nee daar ga ik niet staan zo troosteloos eenzaam haveloos, wel water voor een ontbijt. Goed ik ga door, ik zie het wel ik loop maar ga Bouillon niet halen. Dorpje na dorpje kwam in zicht, steeds weer die verwondering, NU AL? Wat ga ik snel, heb ik de afstanden verkeerd berekend? Mijn benen protesteren minimaal, ik bleef lopen lopen lopen en mezelf verbazen. 4 uur in de middag, geen 15 km meer naar Bouillon hoe is het mogelijk ik heb al tussen de 15 a 20 gelopen. Geen kamping VVV gesloten vanaf 1 uur. Nog 3 a 4 uur met rustpauze naar Bouillon (als je fris bent). Wat nu, ik kreeg een inval, vraag het je benen! Positief kunnen we aan. Na ongeveer 3 loopuren en een pauze Bouillon! Het is fucking unbelieveable! Het laatste half uur was doorbijten maar vergeleken met gisteren, hoe is het mogelijk! Zo'n dag als vandaag. Toen weer een leermoment, tja de kamping ligt aan de andere kant van het dorp het diepe dal er tussen. Gister zou ik tegen mijn teleurstelling hebben moeten vechten, en nu? Gelijkmoedigheid, dat is het leven, niet in Samsara schieten. Het dorp door eerst (chinees) gegeten, en toen naar de camping. Ja hoor bovenop de berg 100 meter stijgen, mijn rechterknie protesteerde, schenen protesteerden al zingend, meer chantend, de berg op. 10 uur ik ben er 11 uur ik lig in mijn slaapzak, schoon en gewassen. Het licht gaat uit.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten