Bij het opstaan ziet het weer er goed uit, het wordt een mooie wandeldag. Ik heb de ingekorte route in mijn GR65 boekje aangetekend slechts een klein stukje is mij onduidelijk. Het scheelt zo'n 6 a 7 km lopen. Anders had ik 33 km moeten lopen. Na een uur kom ik de eerste Pelgrim al tegen, een man 10 jaar ouder dan mij schat ik. Hij loopt langzaam, die heeft een lange weg te gaan denk ik. Maar schijn bedriegt. Nog wat later haal ik een echtpaar in. Ook zij zoeken de kortere route in het begin is dat altijd even lastig. We praten erover, de vrouw is mooi. Gitzwart haar, Spaans uiterlijk, mooie haakneus. Ze maakt een grap en buigt zich naar mij. Haar energie komt bij mij naar binnen en doet een soort van emotioneel pijn? Eventjes maar. Het moment gaat voorbij. Ik loop verder en denk na, de laatste dagen heb ik mij ontheemd gevoeld eenzaam. Ik realiseer mij dat ik tot nog toe eenzaamheid altijd opvulde met vrouwelijke aandacht. Eén van de structuren in mijn leven, dacht dat ik die kwijt was, nee dus. Ik zie ineens de polariteit van het geheel. Aan de ene kant komen vrouwen die ik mooi vind bij mij naar binnen en dat doet een soort van pijn (heeft te maken met aandacht krijgen) aan de andere kant wil ik de eenzaamheid in mijn leven opvullen met een vrouw. Dat laatste moet ik natuurrlijk vanuit mijn eigen energie opvullen niet van buiten af. Deze polariteit wil ik uit mijn leven hebben, ik ga de komende tijd hier maar eens aan werken. Weet nog niet we zien wel. De tocht loopt lekker de ingekorte route is makkelijk te volgen en zelfs hier en daar aangegeven. Kwam ook nog een Duitser tegen in kleren naar ME ontwerp (zei hij), die de tocht achterste voren loopt. Het grote voordeel is dat je de mensen maar één keer tegen komt zegt hij. Er lopen veel prettig gestoorde mensen op de chemin. Tijdens de lunch zat ik in een weide, ineens komt er een hert aan. Met prachtige gracieuse sprongen, ik blijf doodstil zitten. Hij ziet mij en stopt 25 m van mij vandaan, de wind is goed hij kan mij niet ruiken. Wel 5 minuten drentelt en springt hij om mij heen. Ik zit bij een beekje waarschijnlijk bij zijn drinkplaats. Dichterbij komt het niet maar wat een prachtig dier. Het verdwijnt het bos in. Weer de weg op, ik passeer een jonge pelgrim, aan zijn lopen kan ik zien dat hij geblesseerd is hij loopt moeizaam. We praten wat. Na enige tijd ben ik weer op de GR65, en wie kom ik daar tegen? Die oude man van vanmorgen, respect hoor het is een taaie! De laatste 7 km zijn aangebroken, makkie denk ik. Nou dat viel tegen, aan de topografische kaart zag ik het al een oude spoorweg. Alleen het stijgt voortduren, 7 km tot aan Eauze! Voor die oude stoomlokomotieven zal het wel een efficiente hellingshoek zijn voor mij niet. Na de eerste 20 min denk hé? Ik schiet niet op. Ik merk dat het langzaam gaat maar snap waarom. Ik kan niet het juiste ritme vinden voor deze helling. Als ik mijn tempo loop kost het veel energie, als ik aangepast loop dan ga ik te langzaam. Om gek van te worden, mijn achilleshielen raken overbelast, ze gaan pijn doen. Wat een kl... stuk! Ik worstel me er doorheen 7 km langzaam stijgend, energie zendend naar mijn achilleshielen. Door de vermoeidheid heen bijtend, die 7 km kosten mij dik 1,5 uur. Ik kom moe en enigszins mank lopend boven, arme protesterende achilleshielen. Ik ga voor de christelijke gite gerund door Pauliene en Marcel. Wat een aardige mensen en zo standvastig in hun geloof. Ik mag ze graag en voel veel respect voor ze. We mochten meedoen aan een een avondgebed als we dat wilden. Ik heb ja gezegd, hun gebedsruimte is een houten blokhutje, waar een heerlijke energie hangt. Alsof ik in een zachte koele wind zit die mij langzaam schoonwaait, ongelooflijk! Jammer Pauliene er zo moe uitzien, ze werkt zo hard dat ik bang ben dat ze zichzelf vergeet ze loopt krom van vermoeidheid zonder dat ze het zelf merkt. Spijtig dat ik niet echt met ze kan praten. Grappig trouwens ik wil mijn eenzaamheid opvullen met een vrouw, dat zie ik nu in en.... Ik kom in een gite met bijna alleen maar vrouwen :-) Toeval bestaat niet
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten