Vandaag afscheid van Henk, Monique, Eduard en Lucas. Na het ontbijt voor het eerst sinds een paar dagen weer boel inpakken. Alles ligt verspreid. Henk en Monique brengen mij naar het eindpunt van gisteren en gaan daarna zelf inpakken. Ze nemen de boot naar Sardinië, morgenavond. Het was erg gezellig de afgelopen dagen zo met z'n 5'n. Rond 10 uur sta ik met mijn rugzak op naast de auto. De wind is nog altijd koel maar er zijn nu geen wolken een strak blauwe hemel. De laatste handen, knuffels en kussen worden uitgewisseld en ik pik het pad weer op. Vlak voor ik uit het gezicht verdwijn nog een laatste zwaai naar elkaar, bedankt Henk, Monique en kids fijn dat jullie zo spontaan langskwamen. Weer alleen op pad, maar niet eenzaam. Onderweg in de auto zag ik al grote groepen pelgrims. Groot voor mij want ik heb 2 maanden alleen door het landschap gezworven en vind het ineens druk op ''mijn'' pad. Het zijn mensen die vakantie nemen en een paar dagen lopen of echte pelgrims zoals ik. Zij hebben nog witte benen en armen en zien er minder verfromfraaid uit in hun schone nette kleren. Die van mij zijn duidelijke al vele malen samen gewassen en samengepropt geweest in mijn rugzak. Maar heel weinig dragen een volle bepakking als ik. Day-packs zie ik veel en opvallend veel vrouwen alleen of in groepen. Die Franse vrouwen zijn ondernemend moet ik zeggen. Wat ze ook dragen ik stuif ze voorbij de één na de ander. Ze zijn natuurlijk allemaal in Le Puy begonnen nu, enkele dagen verder, begint de slijtage slag. Spieren raken overbelast, het is warm en als je het niet gewend bent is het best wel een zwaar pad. Na 2 maanden lopen en bevrijd van de angina ben ik in topconditie. Stijgen dalen losse keien, ik haal zo'n 5 km per uur, zelfs fietsers kunnen mij niet bijhouden in sommige stukken. Deze streek is als een droom zo mooi. Hoogvlakten prachtige oude boerenhoeven waterbronnen die drinkbaar zijn. Ik heb nu de Alu-fles van 1 liter van Nanda bij me en de plastic 70 cl fles weggegooid. Eindelijk geen lekkende fles waardoor ik constant met een natte lies loop en makkelijk die extra inhoud bij deze temperaturen. Meditatie, yoga (erbij ingeschoten de laatste dagen) en lunch in een wei. Heerlijk weer één met de wereld zo voelt het. In 2 uur 10 km gelopen mooi ik ben voor 5'n ter plekke vanmiddag. Ik kan geen woorden vinden om de schoonheid van het landschap te beschrijven, het is een prachtige wandelroute. Ook oud je komt bijvoorbeeld langs een bron waar pelgrims al sinds de 12e eeuw naar toe trekken omdat ze genezend zou zijn. Ik kon het niet laten er te gaan staan en mij eens open te stellen, ik voelde een hele zuivere energie die omhoog spiraliseerde een prachtige krachtplek. Na mijn lange pauze natuurlijk weer dezelfde mensen ingehaald dat waren vele rebonjour'en! Mijn benen hebben geen spieren maar pneumatische cylinders ze worden niet moe, mijn god wat heb ik een energie. Pas als ik op asfalt moet gaan lopen wordt het minder. Tja asfalt wie heeft het ooit uitgevonden het loopt voor geen meter na zo'n dag in de natuur. En op asfalt krijg ik het warm in de natuur op één of ander keienpad nergens last van. De kamping ligt best ver buiten het dorp. Maar heeft een wasmachine, en dat is nodig ik raak weer door mijn schone kleren heen. Morgen was- en rustdag (eerder luierdag). Tijdens het eten in het dorp maak ik contact Cecyle & Azeline. Ik kom ernaast te zitten met eten. Hoewel ze elkaar vandaag pas kennen hebben de beide dames een stevig energieveld, of ik sta open. Als ik wat voorzichtige opmerkingen maak over wat ik binnenkrijg is het ijs snel gebroken en wordt het een spontane gezellige avond in gebroken Frans en Engels. Beide avontuurlijke types ze willen op de kamping slapen maar hebben geen tent bij zich???!!! Of anders gewoon buiten. Ik kom erachter dat veel Fransen zo trekken, als echte pelgrims zeggen ze. De praktische Donald komt dan boven, ik vraag me af hoe je met zo'n uitrusting een week regen en kou volhoudt zoals ik meegemaakt heb in mei en juni! Cecyle heeft om de één of andere, mij vage reden, een maand vrij en besloot om na 15 dagen voorbereidingstijd van Le Puy naar de Pyreneeen te lopen Saint Jacq achterna. Ik voel mij op zulke momenten overgestructureerd als ik aan mijn voorbereiding denk. Maar ja mijn pad is wat langer. Het klikt zo goed dat ze meegaan naar de kamping, waar ze als mijn gasten voor een klein bedrag mogen slapen. Hoera kunnen ze douchen. Ik stel nog voor dat ik mijn binnentent weghaal dan kunnen ze in mijn tent slapen en slaap ik wel buiten. Vol Frans temperament wordt dat afgewezen. Weten jullie het zeker? Vraag ik. Als ik hun uitrusting zie denk ik dat wordt een koude nacht. Oui oui pas de problem. Oke ik ben benieuwd. Rond half 11 ligt iedereen in zijn of haar slaapzak.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten