Rustdag in Espalion, ik sta op een grote gezinskamping het vakantie seizoen is begonnen dus hij is vol met kamperende gezinnen. Gisteravond lawaaierig spelende kinderen ik moest gelijk denken aan wat ik gisteren schreef. Ik wil rust om mij heen natuurlijk kom ik dan tegelijk in een situatie terecht waar dat niet te vinden is. Vannacht warrig gedroomd. Ik was met Jasper (een oude vriend die ik lang niet gezien heb) in een grote stad (New York?) we deden mee aan een soort hobbybeurs. Maar om de één of andere reden ging het moeizaam. Later liep ik alleen door de Stad tussen al die mensen (!) en liep verscheidene keren door een soort ondergrondse tunnel waarin gewerkt werd. Op een gegeven moment stort de tunnel gedeeltelijk in! Ik zag de uitgang zich sluiten en ik was alleen. De angst greep mij naar de keel, iemand kreeg de hydrauliek weer werkend waardoor de uitgang weer open kon. Ik loop snel naar buiten opgelucht. Tja deze droom is mij niet duidelijk, veel mensen oude vrienden die terugkeren? Weet het even niet. Verder een rustige rustdag, de bekende dingen gedaan wassn, luieren, veel fruit gekocht (kiwi's, perzikken) het is allemaal heerlijk rijp dus zwaar smullen. Nog bij een Hollands echtpaar afwasspullen geleend om mijn tupperwaredoos eens vetvrij te krijgen. Lekker bijgetankt morgen een lange etappe naar Golinhac 27 km. Toch eens proberen wat vroeger weg te gaan. Het is morgen trouwens 14 juli ben dan gaat heel Frankrijk uit eten, ben benieuwd hoe dat zal gaan morgenavond. Tegen de avond naar het stadje gewandeld langs het riviertje de Lot, het prachtige uitzicht op het ME stadje en brug trekt mijn aandacht. Ik ga zitten op een bankje wat op een soort algemeen verpoos en flaneer plein staat. Ik kan ook wel later eten. Na het eten er weer gaan zitten het is nu rustiger. Lekker even in mijn boek lezen. Er komen drie vrouwen naast mij zitten, druk Frans pratend. Ik kom met één in gesprek ze blijkt perfect Engels te kunnen en is Iraans. Het klikt wel tussen ons, de gesprekken gaan over spiritualiteit, pelgrimeren, de belevenissen op de ''Chemin'', het valt mij al op dat ze erg gevoelig is voor energie echter zonder het te weten. Armities vraagt of ik geen blaren loop, euh nee, en laat vervolgens een paar blaren zien als pinda's. Ik zeg je moet ze doorprikken, nee zegt ze de dokter zegt van niet. De avond eindigt dat ik met haar mee ga naar de gite om haar blaren door te prikken. Als ik terugloop is het hele stadje uitgelopen vanwege het 14 juli vuurwerk wat dus op de 13e afgestoken wordt. Vroeg slapen gaan was schijnbaar niet de bedoeling vanavond
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten