Vanmorgen voor 8 uur is de zon al stekend warm, dat beloofd wat voor de dag! De eerste wandelaars trekken al voorbij ik ben nog aan het inpakken, de Fransen vertrekken om een uur of 6 om de hitte te ontlopen. Maar ja 2 uur later is dus al heet. Weet niet of ik het ook zo ga doen. Mijn nieuwe heupbandgesp klikt bevredigend zwaar op zijn plaats (en geeft de rest van de dag geen problemen yesss problem fixed!). De hitte valt mee het pad is grotendeels overschaduwd. De eerste 16 km van de route loopt door bergachtig land met nauwelijks dorpen. Wel even met een volle fles weggaan! De open loofbossen langs de hellingen zijn sprookjesachtig mooi. Als ik eruit kom zie ik voor mij en achter mij mensen lopen. Het ergert mij eerst en dan zet het mij aan het denken. Ik realiseer mij dat ik vluchtgedrag heb de natuur in, mensen ergeren mij in feite. Ik heb daar iets liggen ik zit in de polariteit door maar één ding te willen nl vluchten in eenzaamheid. Tegelijkertijd wil ik ook mijn best doen, denkend aan mijn inhaal en voorblijf ego. Een combinatie van tegenstrijdigheden waar mijn yogalerares ook al op wees. Als ik alleen wil zijn voor wie wil ik dan mijn best doen? Zoals ik al zeg tegenstrijdig. Toevallig (bestaat niet) krijg ik vanavond een sms van Marianne (een bevriende Reincarnatie Therapeute) waarin ze op het verband wijst van heremiet willen zijn en heupgespband problemen. Maw problemen met verbindingen (relationeel). Ga ik wat mee doen, ik leef nu eenmaal in deze wereld en daar zijn ook andere mensen ik kan niet blijven vluchten en me blijven ergeren! Ga er vanavond een droom op aanvragen. Ik word op een gegeven moment zowaar ingehaald door een Francaise op sandelen, zonder stokken en een redelijk grote rugzak, en het pad is beslist geen sandalenpad! Een sterke wandelaarster! We maken een praatje terwijl we naar beneden banjeren. Om 12 uur gaat ze ergens zitten wachtend op haar vriend die geblesseerd is en langzamer loopt. Ik ga nog even door, ik wil extra water voor thee bij de lunch. Dat duurt nog even rond half 1 vind ik een kraan, eau potable. Het is wel leuk veel afgelegen boerderijen die langs het pelgrimspad liggen hebben een kraan speciaal voor pelgrims. Aan de ene kant leuk gebaar, aan de andere kant gezien de hoeveelheid wandelaars/pelgrims zullen ze wel gek gezeurd worden om water. Tijd voor een relaxte lunch, in de schaduw. De mensen die ik inhaal halen mij weer in. Na een klein half uur lopen is het eerste stadje in zicht. Mooi vanaf hier nog 6 km. De morgenkoelte heeft plaats gemaakt voor de benauwde middagwarmte. Het stadje is leuk, de kerk is dicht jammer. Nog een uurtje en ik ben er, nog even de pas erin Donald. De middagwarmte eist zijn tol, ik begin dezelfde mensen weer in te halen. Dan halverwege bij het water een Hollandse auto, het echtpaar zit relaxt te lezen. Even een praatje zoveel Hollanders kom ik niet tegen. Het is een gezellig stel, beiden hebben delen van het Saint Jacq pad gelopen. Leuk ervaringen uitwisselen, volgens hun valt het bedwansprobleem in Spanje wel mee. Zij heeft dat stuk in September gelopen (net als ik wil) en geen last gehad. Hij geeft nog een laatste tip. Voor Espalion gaat de GR65 de bergen in naar een Mariabeeld. 500 m omhoog! En dan weer naar beneden. Klinkt niet aanlokkelijk de kaart erbij. Kijk er is een alternatieve route die nemen we maar. Ik ben nu in Espalion, een prachtig ous plaatsje. Morgen een rustdag het is er precies het plaatsje voor, mijn was hangt al te drogen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten