Zondag vandaag, mooi dat de bakkers open zijn ik heb gisteren mijn loopbrood al besteld eerst tent inpakken en dan brood halen. Dit zijn wel de weken om te kamperen. Heerlijke temperaturen lang licht s'avonds alles is droog, blijft droog of is makkelijk te drogen. Het is duidelijk zomer hier. Teruggelopen naar het dorpje en brood gehaald. Een pelgrimsontbijt op de trap van de Supermarkt die is toch dicht, althans die zou open moeten zijn maar de sleutel is zoek blijkt. Hoe Frans wil je het hebben. Mensen kijken verbaasd als ze mij thee zien zetten, brood met worst en kaas zien eten. De anders zo hoffelijke Fransen vergeten zelfs bon appetite te zeggen. Het wordt goed warm vandaag de hemel is strakblauw en volgens het GR65 boekje loopt de route over een hoogvlakte zonder bomen. Vandaag maar 17 km. Ik loop liever langere afstanden maar heb geen andere keus als ik niet constant wil wildkamperen. Ik zie allemaal vertrekkende mensen met rugzakken die ga ik straks wel tegenkomen. De hoogvlakte is erg mooi prachtige vergezichten, redelijke paden. Het doet mij denken aan het Tempelierspad als je naar Milau toeloopt, iets minder droog. Nanda begrijpt wat ik bedoel. Waar ik erg aan wennen moet is dat ik steeds mensen in zicht heb. Het breekt mijn concentratie, ook betrap ik mezelf op 2 ego's. Het ik ga je voorbij ego, als ik mensen voor mij zie en je zal mij niet inhalen ego als er mensen achter mij lopen. Slecht hoor Donald. Rond kwart over 11 in Aubrac, nog 8 km tot de kamping. Dat krijg je met die kort afstanden je bent er zo doorheen. Ik besluit om wat tijd kwijt te raken door een cola te nemen. Daarna zoek ik wel een picknick plaats. De mensen die ik onderweg ben tegengekomen komen langs. Ik voel me een beetje buitengesloten weet niet waarom. Door zo lang alleen te reizen komen zoveel mensen echt bij mij binnen. Voel me net een heremiet verlangend naar de rust en eenzaamheid van de natuur ik verlang naar mijn yogaoefeningen. Na een uurtje een mooie plaats gevonden, het is vreemd als ik yoga doe dan wil ik een plaats met ruimte en uitzicht misschien weet mijn yogalerares waarom. Na de yoga is alles weer ok mijn innerlijke rust is terug. Het kleine probleempje met mijn heupbandgesp wordt een vervelend probleem. Ik heb de gebroken gesp vervangen door de nieuwe maar de oude contragesp laten zitten. Deze is nl ingenaaid in de heupband. Ze lijken te passen maar een beetje ruim. Soms wilde, de afgelopen dagen, de gesp wel eens half open springen. Nu echter om de 10 min lijkt wel. Wat nu? Ik kan de band van de oude contragesp losknippen en de nieuwe contragesp op het overblijvende stukje band zetten. Zelfs zonder naaiwerk. De enige vraag gaat het passen? Is er genoeg band over? Zo niet dan heb ik een probleem. Het laatste pad naar beneden is moeilijk begaanbaar, steil, veel grote losse stenen en grote hoogteverschillen. Uiteindelijk op de kamping. De aankomst routine begint. Na een uurtje staat alles ben ik weer schoon en neem ik een diepe ademteug. Pak mijn rugzak, padvindersmes (met schaartje) en de gasbrander (om de band dicht te smelten). Ik knip de band open zo dicht mogelijk langs het stiksel. Brandertje aan en smelt de beide einden dicht. Nu het moment vande waarheid! Past de nieuwe contragesp op het kleine stukje band. Net!!!! Ik heb er een goed gevoel over. Morgen komt de echte duurtest. Als ik zo bezig ben komt Azeline met haar vriend (Alain) de kamping op lopen. Gisteren was ik ze ook al tegengekomen, ze vertelde mij toen dat Cecyle gestopt was vanwege de vele bedwans-beten die ze in een gite opgelopen had (dokters advies) . Ze kampeert nog altijd zonder tent en beker merkte ik. Want toen ik haar en haar vriend thee wilde aanbieden hadden ze geen bekers. Op zijn Frans stelden zij voor dan maar wat in het dorp te gaan drinken. Ook goed, omdat het zo gezellig was gelijk met z'n 3'n gegeten. Een plaatselijk streekgerecht Aligot, aardappelpuree met kaas, erg lekker en goed vullend wat zal ik daarop slapen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten