De bekende routine, opstaan tent inpakken, ontbijt maken en weg. Ik voel veel innerlijke rust vandaag. De gebeurtenissen van gisteren werken nog (positief) na. Ik geniet in stilte. Ik ben gisteren vergeten nog wat te melden, s'morgens kwam ik op het bergpad een slang tegen (die aan het oversteken was) terwijl 40 cm van de slang vandaan een vogeltje op het pad zat. Alle 3 waren we muiisstil voor 30 seconden toen kroop de slang verder en vloog het vogeltje weg. Wat een rare ontmoeting als iemand hier mij de symboliek van kan duidelijk maken hoor ik het graag. Vannacht voor de 2e keer mijn moeie voeten gevoeld in mijn slaap met de gedachte, nee morgen niet weer lopen! S'morgens voelt alles echter ok en kan ik gewoon lopen. Mischien toch een teken dat ik wat meer rust moet nemen. De rustdagen schieten erbij in de laatste tijd. Maar wat kortere afstanden gaan lopen. Onder het lopen ''lopen'' nadenken over wat gisteren gebeurd is. Ik bedoel dit, de vrouw die ik gisteren Reiki gaf liep al 2 of 3 weken. Normaal mag je dan toch verwachten dat alles goed ingelopen is. Hoewel ze last had van haar rechterknie, speelde ineens haar linkerknie op gisteren. Ik heb haar vandaag gesproken en ze had geen knie problemen meer. Voor mij betekent dat, dat de kniepijn een teken van haar lichaam was, ze werd ergens opgewezen. Daardoor kon ik het zo snel weghalen, was de pijn puur lichamelijk dan had ik haar niet in 30 minuten kunnen helpen. Dus zij krijgt kniepijn als signaal toevallig gisteren, en ik krijg, ook toevallig gisteren, door dat ik mij mag overgeven aan mijn helende energieen als leiding en besluit toevallig haar Reiki te geven. Gisteravond was voor haar zowel als mij een leermoment. Dat zijn wel veel toevalligheden achter elkaar, het is net of het allemaal voorbestemd was. Twee mensen lopen de Camino, beiden hun eigen proces. Ze zijn klaar voor een stap verder en dus komen ze elkaar tegen op het juiste moment. We zijn allemaal met elkaar verbonden! Zo vielt het. In innerlijke rust loop ik op prachtige bergpaden, heerlijk alleen. Gisteren de bergen ingelopen nu kom ik eruit. Imposante dalen en berghellingen stijgen en dalen, doordat er weinig zon is gaat het allemaal lekker makkelijk. De rust van de bergen past goed bij mijn innerlijke rust. In de morgen besluit ik in Ponferrada te stoppen, het is 16 km anders wordt het 32 km tot de volgende slaapplaats. Voelt niet goed. Ponferrada is een grote stad, ik zou hem liever mijden, maar ik luister naar mijn intuitie dus stop daar ok! Wat heerlijke croissants gekocht en lekker geluncht op een stille plek, yoga en meditatie zijn heerlijk. Rond 2 uur loop ik Ponferrada in, de gite is gigantisch ik besluit niet buiten te slapen vraag me niet waarom, want ik heb wel toestemming gekregen. Ik kan er mijn was laten doen, dat is goed. Even een middagje relaxen. In de avond regen, aha daarom moest ik binnenslapen. Het regende net niet toen ik de stad inging. Nanda gebeld want die is jarig, toen regende het al en mijn poncho zat nog in mijn rugzak. Ik ben verwend met al dat mooie weer. Gegeten met 2 Zweedse en een Canadese vrouw ze zijn net begonnen als ik over mijn tocht vertel kun je merken dat ze de ervaring missen om te begrijpen wat ik meegemaakt heb. Pelgrims die al enkele weken lopen hebben veel meer ervaren en luisteren ook anders naar mijn verhaal. Het gesprek loopt dan anders. Na het eten een sprintje teruggetrokken door de regen met dekking van de balkons en uitstekende dakgoten. Slapen in een grote slaapzaal het zal mij benieuwen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten