Rustig aan het ontbijten in een leeg gelopen gite. Alleen het Hollandse paar is er nog. We delen een thee en mijn sinaasappels. Rond half 9 op pad. Ik heb de keus tussen 18 of 33 km lopen. Toen wist ik nog niet dat ook deze beslissing voor mij genomen zou worden. Langzaam haal ik 3 pelgrims in, 2 Fransen en een Duitse, Angela. Ik loop achter ze het tempo verschil is niet zo groot. Angela komt naast mij lopen. Na een moeizaam beginnetje komen we echt in gesprek. Over christelijk geloof, persoonlijk geloof, geen angst hebben om te sterven, tantra van alles dus. Ondertussen liggen haar 2 medeloppers ver achter ons. Ze wil op ze wachten ik loop verder. Het valt mij ineens op dat er weinig andere pelrims zijn, hoe kan dat? Mijn gevoel voor timing zegt dat het eerst volgende dorpje zo moet komen. Eindelijk na een half uur, te laat?, het dorpje of niet? De naam klopt niet, hoe kan dat? Ik pak mijn gids en..... Ik zit op een variant route, verkeerd afslagje genomen! De eerst volgende stop is 24 km verder zegt het infobord! Echter als mijn kaart klopt en ik kan de juiste afslag vinden dan kan ik of het oorspronkelijke 18 km eindpunt bereiken of het 33 km punt. Alleen de variant staat bekend als moeilijk loopbaar en er zijn geen waterpunten. Grappig eerst komen de Fransen met Angela en daarna 2 Spaanse vrouwen langs. Geen van allen hadden ze door dat ze verkeerd zaten! ik wil de korte route lopen maar de Donald die van Maastricht naar Le Puy en Vezelay genavigeerd heeft komt in opstand. Staan we open voor verandering of spelen we op zeker? Zo zijn we de Camino niet begonnen! Ok we gaan voor de lange route met de onzekere afslag. Wel even wat extra water inslaan! Ik op weg de Fransen lopen voor mij, ook zij gaan voor de lange route. Mijn zelfvertrouwen groeit met elke stap, herkenningspunten in het landschap komen en gaan, dit gaat lukken. Gelukkig is er weinig zon, er is sluierbewolking anders was dit een snikheet pad. Eindelijk loop ik weer eens echt alleen, het landschap is ook anders vlakker en geen monocultuur van gemaaid graan. Tegen lunchtijd vind ik de Fransen en Angela op een goede beschaduwde plek ik ga er maar bij zitten dan maar geen yoga vandaag. Na de lunch ga ik nog even mijn energievelden goed zetten daar is het vanmorgen niet van gekomen. De meditatie is heerlijk ik voel de rust in mij opkomen. In die rust ga ik op weg. Ik loop over een oude Romeinse weg ik zie het aan de nog bestaande stukken bestrating. Het is wel zwaar lopen het pad is erg oneffen het breekt mijn loopritme. Ik ben lichamelijk over mijn 25 km punt heen merk ik het lopen wordt zwaarder. Ik neem een kwartier pauze en eet wat dadels. Mijn watervoorraad slinkt gestaag, weer het pad op. Mijn ervaring zegt nog 1 uur. Even later zie ik Angela en een Fransman lqngs de kant zitten, ze is op. Ik probeer haar op te fleuren, nog 3 kwartier meid! ik moet ze alleen laten,ook ik moet het halen! Nu komt het erop aan de juiste afslag te vinden. Dat valt mee, hoewel door de aanleg van een nieuw kanaal alle wegen overhoop liggen heeft iemand op strategische punten, een grote steen of een betonnen waterdoorvoer richtingaanwijzingn geschreven erg makkelijk! Moe maar voldaan kom ik zingend Reliegos binnen. De gite is gauw gevonden en Angela en de Fransman komen ook binnen. Nu heb ik een zekere faam als blarenprikker opgebouwd, ik mag de blaren van 3 mensen openknippen. De laatste is een jong 19 of 20 jarig meisje, alleen de blaar is oud zie ik. Ik denk dat ze het gefrutsel aan haar voet gewoon lekker vindt. Dus ik denk waarom ook niet en geef haar een voetmassage. Haar vriendin ziet het en wil ook wel, deze schrikt als ik haar vertel dat ze rookt en dat haar longen vuil zijn. Een Italiaanse vrouw vraagt later of ik haar voeten ook wil masseren. Het is nu een lopend vuurtje, haar hele stille vriendin vraagt of ik haar morgen wil masseren. Die vrouwen zijn wel genotsbeesten hoor :-) 31 augustus 33 km Reliegos gite
Green beans with garlic (de ober spreekt Engels en de greem beans zijn spercibonen), Pollo, twee sinaasappels
Rustig aan het ontbijten in een leeg gelopen gite. Alleen het Hollandse paar is er nog. We delen een thee en mijn sinaasappels. Rond half 9 op pad. Ik heb de keus tussen 18 of 33 km lopen. Toen wist ik nog niet dat ook deze beslissing voor mij genomen zou worden. Langzaam haal ik 3 pelgrims in, 2 Fransen en een Duitse, Angela. Ik loop achter ze het tempo verschil is niet zo groot. Angela komt naast mij lopen. Na een moeizaam beginnetje komen we echt in gesprek. Over christelijk geloof, persoonlijk geloof, geen angst hebben om te sterven, tantra van alles dus. Ondertussen liggen haar 2 medeloppers ver achter ons. Ze wil op ze wachten ik loop verder. Het valt mij ineens op dat er weinig andere pelrims zijn, hoe kan dat? Mijn gevoel voor timing zegt dat het eerst volgende dorpje zo moet komen. Eindelijk na een half uur, te laat?, het dorpje of niet? De naam klopt niet, hoe kan dat? Ik pak mijn gids en..... Ik zit op een variant route, verkeerd afslagje genomen! De eerst volgende stop is 24 km verder zegt het infobord! Echter als mijn kaart klopt en ik kan de juiste afslag vinden dan kan ik of het oorspronkelijke 18 km eindpunt bereiken of het 33 km punt. Alleen de variant staat bekend als moeilijk loopbaar en er zijn geen waterpunten. Grappig eerst komen de Fransen met Angela en daarna 2 Spaanse vrouwen langs. Geen van allen hadden ze door dat ze verkeerd zaten! ik wil de korte route lopen maar de Donald die van Maastricht naar Le Puy en Vezelay genavigeerd heeft komt in opstand. Staan we open voor verandering of spelen we op zeker? Zo zijn we de Camino niet begonnen! Ok we gaan voor de lange route met de onzekere afslag. Wel even wat extra water inslaan! Ik op weg de Fransen lopen voor mij, ook zij gaan voor de lange route. Mijn zelfvertrouwen groeit met elke stap, herkenningspunten in het landschap komen en gaan, dit gaat lukken. Gelukkig is er weinig zon, er is sluierbewolking anders was dit een snikheet pad. Eindelijk loop ik weer eens echt alleen, het landschap is ook anders vlakker en geen monocultuur van gemaaid graan. Tegen lunchtijd vind ik de Fransen en Angela op een goede beschaduwde plek ik ga er maar bij zitten dan maar geen yoga vandaag. Na de lunch ga ik nog even mijn energievelden goed zetten daar is het vanmorgen niet van gekomen. De meditatie is heerlijk ik voel de rust in mij opkomen. In die rust ga ik op weg. Ik loop over een oude Romeinse weg ik zie het aan de nog bestaande stukken bestrating. Het is wel zwaar lopen het pad is erg oneffen het breekt mijn loopritme. Ik ben lichamelijk over mijn 25 km punt heen merk ik het lopen wordt zwaarder. Ik neem een kwartier pauze en eet wat dadels. Mijn watervoorraad slinkt gestaag, weer het pad op. Mijn ervaring zegt nog 1 uur. Even later zie ik Angela en een Fransman lqngs de kant zitten, ze is op. Ik probeer haar op te fleuren, nog 3 kwartier meid! ik moet ze alleen laten,ook ik moet het halen! Nu komt het erop aan de juiste afslag te vinden. Dat valt mee, hoewel door de aanleg van een nieuw kanaal alle wegen overhoop liggen heeft iemand op strategische punten, een grote steen of een betonnen waterdoorvoer richtingaanwijzingn geschreven erg makkelijk! Moe maar voldaan kom ik zingend Reliegos binnen. De gite is gauw gevonden en Angela en de Fransman komen ook binnen. Nu heb ik een zekere faam als blarenprikker opgebouwd, ik mag de blaren van 3 mensen openknippen. De laatste is een jong 19 of 20 jarig meisje, alleen de blaar is oud zie ik. Ik denk dat ze het gefrutsel aan haar voet gewoon lekker vindt. Dus ik denk waarom ook niet en geef haar een voetmassage. Haar vriendin ziet het en wil ook wel, deze schrikt als ik haar vertel dat ze rookt en dat haar longen vuil zijn. Een Italiaanse vrouw vraagt later of ik haar voeten ook wil masseren. Het is nu een lopend vuurtje, haar hele stille vriendin vraagt of ik haar morgen wil masseren. Die vrouwen zijn wel genotsbeesten hoor :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten