Natuurlijk als laatste weg, rond 8 uur, de zon komt net over de heuvels een prachtig gezicht! Judit komt juist aanlopen, we nemen afscheid wat een speciale vrouw. Altijd vrolijk. Bij de plaatselijke bar een ''ontbijt'' gehaald. 4 geroosterde stukjes sokbrood 1 croissant 1 kuipje boter en jam. Maar ja het volgende dorp is 6 km verder en ik moet ergens op lopen. Bij het volgende dorp een Boccadilla Jambon gekocht, kop thee erbij en eten maar! Er is minder wind en hij is minder koud en geen wolken. Dit kon wel eens een warme middag worden. Ik heb weinig oog voor de omgeving, maar ervaar een soort innerlijke verstilling, in die ''verstilling'' loop ik verder. Mijn gedachten dwalen van hot naar her. Het valt mij op dat ik nu weer eens echt alleen loop! Nergens een mede pelgrim te zien. Later snap ik het, iedereen uit de gite loopt voor mij, en voor deze gite is 17 km niks dus het gaat even duren voor de vroege vertrekkers van de gite ervoor mij ingehaald hebben. In stilte, in mezelf loop ik verder. Rond 12 uur vind ik een goede yogaplaats en neem tegelijk mijn route door, als ik nu 5 km na het eindpunt van deze etappe doorloop kan ik overmorgen Leon halen! Als Nanda de 13 aankomt dan kunnen we de laatste 2, gemakkelijke, etappes gezamelijk lopen. Zo'n 40 km totaal, ze is natuurlijk niet zo ''ingelopen'' als ik. Tijdens de yoga komen de eerste pelgrims voorbij. Ik ook op weg, in de middag slaat de vermoeidheid toe, niet vanwege de warmte, die valt mee, maar omdat ik toch een onrustige nacht in de gite had. Het gebrek aan slaap nekt mij. Ik wordt ingehaald door 2 fietsers, de buon Camino's vliegen over en weer. Ze slaan af en ik hoor ze overleggen in het Hollands! Ik roep GOEDE REIS! Het werkt ze stoppen, en we maken een praatje. Ze zijn 4 weken geleden uit Arnhem vertrokken leuk weer eens Hollands te praten. De laatste 6 km zijn doodsaai. Een lang recht pad, naast de snelweg, van los zand en steentjes. Moeilijk lopen en zoals ik al zei saai en daardoor vermoeiend. Ik voel mijn energie afnemen. Na deze plaats nog eens 5 km Donald, is dat wel een goede beslissing? Ik twijfel. Ik kom in Sahagun aan en wil eigenlijk wel door maar moet eerst rusten. De beslissing wordt voor mij genomen, ik ontmoet Elli (Duits 18 jaar). Gisteren met haar over spirituele groei gesproken. Al lopende dacht ik vandaag ik moet haar wat boeken tips geven. We raken in gesprek, als ik haar vraag waarom ze spiritueel wil groeien ze barst in huilen uit. Ik moet aan de woorden van Judit denken, de energie van de Camino versterkt je emoties op dit traject. Haar verhaal komt eruit, ze is 2 jaar in Engeland geweest, is nu terug kan niet meer aarden, is tegelijk jaloers op haar vriendin die wel harmonie in haar leven kent en dus weer boos op zichzelf dat ze jaloers is op haar beste vriendin, die natuurlijk wel een vriendje heeft en zei niet.... Van doorlopen was dus geen sprake meer. Haar duidelijk weten te maken dat ze aan het transformeren is en daardoor onzeker en verward is. Ze ligt voor op haar leeftijd genootjes. Ze komt ook ouder over dan 18. Het gesprek in een notendop, het duurde wat langer. Ik ben dus weer aan het helpen, ik zoek het nu niet meer op. Het schijnt naar mij toe te komen. Kan er geen peil op trekken. Als ik s'avonds in bed lig hoor ik een bed verder weer Hollands! Nu een Hollands paar dat morgen begint. Zij heeft enkele jaren geleden de Camino gelopen vanuit Noord Holland en ze loopt nu met haar vriend een stuk. Wat een Hollanders ineens.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten