16 september 7 km Santiago!!! Kamping van San Marcos

Bakkeljauw de casa, salade, thee

Geen wekker gezet, we zien wel wanneer we opstaan, een heerlijke relaxte morgen. Pelgrims trekken met tikkende stokken langs de kanping. Wij kijken toe. Rustig thee drinkend en boccadilla etend. Rond half 12 (!) breken we op, voor de laatste paar km naar SdC. We hebben al min of meer besloten om op deze kamping te blijven, er is een goede busverbinding met SdC en hij is redelijk goedkoop. Alleen ik wil met mijn rugzak tot aan de kathedraal van SdC lopen na zo'n 2800 km gaat hij mee tot het einde van de tocht!. S'morgens krijg ik voortdurend beelden van mijn tocht, kampings, landschappen, otnmoetingen, voorvallen komen voorbij . Ik voel de emoties dicht onder het oppervlakte zitten. In mijn slaapzak rolden er 1, 2, 3 traantjes als ik eraan dacht. De tent wordt afgebroken en ingepakt. We verlaten de kamping en ik zie het bekende beeld van pelgrims voor en achter mij. Na 5 minuten komt Nanda erachter dat haar waterfles nog op de kamping staat. Rugzak af en ze loopt terug terwijl ik wacht. Ondertussen pelgrims groetend. SdC inlopen is als elke grote stad. Doodsaai lopen door buitenwijken voor 1 a 2 uur. We raken de route kwijt vinden die weer terug en staan uiteindelijk voor de kathedraal. Ik blijf staan en voel.... niks! En zo gaat het in heel SdC. Geen intense emoties of tranen. Gewoon niks. Energetisch voelt SdC zo plat als een dubbeltje. Of ik kan het niet voelen of mijn vraag om de Camino in harmonie los te mogen laten is gehoord! Nanda krijgt wel! tranen in de kerk na het aansteken van een aantal kaarsjes voor haar familie dat beloofd wat (voor de komende dagen voel ik) ze heeft al een soort van flashback gehad eergisteren. De tijdlijnen liepen teveel door elkaar we konden er nog niks van maken. Het kaarsje voor de postbode in Sittard brand, net als het kaarsje voor Rianne die gestopt is met roken, mijn zus en Alex die 1 oktober gaan trouwen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Onder de lunch bekenden, Ronald en Tom komen voorbij. Verder heb ik anderhalf uur voor mijn Compostela (bewijs dat ik de laatste 100 km van de camino gelopen heb :-) ) in de rij gestaan. Ik lijst hem thuis in samen met mijn bestempelde pelgrimspaspoort. Met de bus terug naar de kamping tent opgezet en gaan eten in het campingrestaurant met zijn Bourgondische porties. We hebben één portie bakkeljauw voor ons 2'n besteld en kregen het nog niet op!