Wat een heerlijke nacht in mijn tent het lekker fris. Na het plassen is mijn slaapzak een cocon van warmte als ik erin kruip, wat een zaligheid. De ochtend is vochtig, buitentent nat aan beide kanten en zowaar druppeltjes aan mijn binnentent, niet meer gehad sinds Noord Frankrijk dat is lang geleden! Als ik weg ga vraag ik ze boven of ik in gites kan slapen zonder bedzwansen, ik heb er genoeg van! Ik start langzaam op, iedereen is weg zoals gewoonlijk. Bij mijn ochtendmeditatie zet hij al in en hij verdiept meer en meer. Een innerlijke verstilling, ik heb geen haast. Vandaag kan ik maar 20 km lopen (of 30 en dat is geen optie). Mijn planning is om vandaag mijn tent opgestuurd te krijgen in Sarria Dat is 17 km lopen en de postkantoren sluiten om half 3. Onder het lopen is mijn innerlijke verstilling optimaal alles voelt goed volledige harmonie. Ik denk aan de komende tijd met Nanda, het voelt goed ik ga de laatste fase in. Ik realiseer mij dat ik de Camino aan het loslaten ben het einde nadert! Nou mijn vraag van gisteren wordt wel snel ingevuld hoor! Ik kom een groep Oostenrijkse jongens tegen, die bij een Christelijke gemeenschap horen. Ik krijg weer lof toegezwaaid als ze horen dat ik al 2500 km gelopen heb. Ich bin nur ein Pilger, is mijn antwoord. Een jongen van een jaar of 20 is nieuwsgierig en begint een praatje, het is een hoog energetisch gesprek over geloof, spiritualiteit, levenszaken en de Amsterdamse rosse buurt ons looptempo is navenant ook hoog we lopen ver voor de groep uit. Bij een Bar wordt ik voorgesteld aan één van de vaders als de man die in Holland begonnen is. Dat zijn de echte pelgrims zegt hij. Ik zeg erbij ik ben geen Christen maar heb wel mijn god ontmoet op mijn reis. Hij vind dat prachtig, want dat kan maar één god zijn in zijn beleving. Ik heb liefde gevonden op de Camino zeg ik. Ja zegt de vader dat is de liefde van JC het kan niet anders alle liefde komt van hem. Ik raak hem vriendschappelijk aan en zeg; ik weet dat u een Christen bent. Ik laat het hierbij, gelukkig willen ze wat drinken kan ik mooi alleen doorlopen. De jongen waarmee ik gesproken heb wil graag dat ik blijf en nodigt mij uit.toch maar niet ik wil zo lekker gaan mediteren en yoga gaan doen. Ik sla beleefd af, geef hem een hand en bedank hem voor het gesprek, hij is een mooi mens. Ik voel de druk om op tijd mijn tent op de post te krijgen en wil mijn yoga inkorten. Een klein stemmetje in mijn hoofd zegt; Donald waar ben je mee bezig? Hij heeft gelijk ik schiet in de controle, ik haal het postkantoor toch niet meer. Wist ik eigenlijk een uur geleden al. En iets zegt mij de tent nog even te houden. Ik geef er gehoor aan. Ik zink weg in 20 minuten meditatie, ik heb een schitterend uitzicht over de laagvlakte, wat steeds mooier wordt naarmate de meditatie en de yoga vorderen. Mijn tent staat te drogen. Langzaam loop ik verder, ik ben helemaal los en laat alles gaan. Ik kom er wel. Ik visualiseer mijn gite met een stuk gras erbij voor mijn tent. Tegen half 5 ben ik er. De gite ligt buiten het dorp, met een tuin waarin ik al 2 tenten zie staan. Ik slaap in één ervan. Dank je wel daarboven, daarnaast een gegarandeert bedzwans vrije nacht hoera, waar heb ik het aan verdient. Een paar bekenden zijn er al, de vrouw wiens knieen ik genezen heb en Hans. Er is een restaurant in de buurt, gaat pas om 8 uur open. Ik neem wel een noodrantsoen, die moeten toch op. Op het allerlaatste moment komen er nog 2 mannen binnen. Een Duitser Tom en een Amerikaan Ronald. We raken later op de avond in gesprek, Ronald is geinteresseerd in mijn lange tocht. Hij heeft S. Maclaine gelezen één en al onzin vindt hij! Ik vertel hem dat mij hetzelfde overkomen is. Hij biedt gelijk zijn excuses aan. Later verteld hij dat hij Psycholoog en Katholiek priester is. Het gesprek gaat dan al over reincarnatie. Hij wil mijn mening weten over iets en verteld een redelijke spookverhaal over een bevriende priester die een begrafenis mis leidt, in slaap valt door de bellen van zijn eigen kerk gewekt wordt. Hij schakelt ze af, electronica heeft een probleeempje?, en ziet de dode man naast zijn kist staan in de donkere kerk. Hij gaat naar hem toe en vertelt dat iedereen zijn dood geaccepteerd heeft en dat hij naar Jezus Christus kan gaan. De man verdwijnt dan. Ronald stopt. Ik vraag wat is de vraag? Hij zegt dat er een bepaalde mis bij een overleden persoon is waardoor dit soort dingen niet gebeuren. Hoe kan dat zegt hij? Ik vraag hem naar het doel van de mis. Na een omstandige uitleg zegt hij dat mensen oa accepteren dat hun dierbare overledenen dood is. Ik zeg, welnu blijven rouwen om een overleden persoon houdt zijn geest op aarde, zo te horen verbreekt die mis die band. Ik krijg een beleefde niet te peilen respons. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat hij mij aan het testen was! Wel voel ik bij hem, net als bij andere gelovige hoogwaardigheid bekleders die ik ontmoet heb, een houding van ik weet meer maar vertel niet alles want je bent niet een Christen. Gesprek was wel interessant verder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten