Vertrek van Ilse L'Eveque. Raar altijd als je op een kamping aankomt is het eerste uur onwennig. Maar na een rustdag is het alsof je je huis verlaat. De GR13 weer opgepakt het landschap is nog altijd erg mooi, maar ik kom nu bij de Loire. Ineens verschijnen er kastelen in het landschap, op heuvels, dominerend, nadrukkelijk aanwezig, prachtige bouwwerken. De mooiste vind ik die waar veel aan verbouwd is. Kasteel, later versterkte boerenhoeve, daarna meer residentie. Levende gebouwen. Moet er toch op gaan letten, in de loop van de dag krijg ik voorgevoelens over de kampeer mogelijkheden op het eindpunt. Ik heb gemerkt als ik een soort vage onrust voel komt dat meestal uit en is er geen kamping. Zo ook nu rond half 5 in Chalmoux, met een gevoel van ''het zal mij benieuwen'' en ja hoor geen kamping, bij navraag in de boulangerie. Ja wel 1 zeven km de verkeerde kant op. Gite nee ook niet. Ik laat me nu niet zo snel meer uit het veld slaan, op naar de Mairie. Het meisje doet echt haar best, op mijn vraag de Gite gebeld. Die had geen zin voor mij alleen open te gaan. De burgemeester, mag de Pelerin wild kamperen. Ja dat mocht. Ik op zoek naar het veldje niet te vinden natuurlijk. Restaurants ook dicht. Ik liep zo eens na te denken, ik kan wel hier gaan kamperen maar beter is het om dan maar door te lopen een plaats met water te zoeken en daar een noodrantsoen open te trekken. Als ik even voor de Boulangerie stilsta komen de bakker en de vrouw naar buiten, niks gevonden? hartelijke mensen, op zulke momenten schiet mijn Frans te kort. Druk gepraat ik probeer uit te leggen wat ik ga doen, en vraag om water. Als ik wegga sciet de bakkersvrouw naar binnen en komt terug met een heerlijk perzik-pudding-broodje. Iets lekker voor onderweg zegt ze. Haar gebaar raakte mij diep, ik kon haar alleen maar heel dankbaar aankijken. Dit zijn voor mij echt DE momenten van het pelgrimeren. Wat een hartelijkheid. Na een klein uurtje lopen kom ik bij het meer wat ik op de kaart als goede kampeerplek had uitgekozen water om mij fris te wassen, vlakke grond. Alleen is er niemand op de boerderij om toestemming te vragen. Zet mijn tent maar op de boer komt langs als hij zijn hond uitlaat. Natuurlijk mag ik hier staan, maar wil ik niet in de schuur slapen. Ik loop mee, zie de schuur en denk neem wel mijn tentje. Of ik nog wat nodig had, wilde ik salade? Ik dacht nog hé heeft hij salade klaarstaan of zo? En zeg maar ja, groente is altijd gezond. Krijg ik een krop sla mee uit de tuin, aarde er nog aan. Heb geen water om hem af te spoelen. Lachen hé. Maar weer die vriendelijke gastvrijheid, ik ben morgen uitgenodigd nog even een kop thee daar te gaan drinken. Lig al lekker in mijn warme slaapzak, de regen tikt op mijn tent. Morgen zou het weer beter worden, ik zie wel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten