20 augustus 29 km Najera kamping

Pastasaus, Entrecote en flan

Om de één of andere reden slaap ik onrustig in de kerk, ik lig eigenlijk met 3 vrouwen in een bijkamer van de kerk. Eerst werd ik weggestuurd, want mannen en vrouwen moeten apart slapen, maar later hoefde dat niet meer :-) Ik ga lekker rustig in het park eten, mijn schoenen lopen weer stabiel met hun nieuwe hakken. Vandaag een grote afstand te gaan gezien de hitte wil ik minimaal 15 a 20 km lopen in de morgen. Dan 's middags de resterende 10 a 15. In de morgen merk ik aan mijn tijden dat ik mijn normale tempo loop, zo'n 5 km/h. Maar ik loop niet soepel voor mijn gevoel. Ik ben mooi op tijd op mijn tussenstop Navarette, ik besluit hier een half uur te rusten en fruit te kopen. Ik koop, een sinaasappel, een perzik en een nectarine. Alles even heerlijk, ik haal nog een extra nectarine die spannen de kroon. 2 slaapgenoten hebben hetzelfde gedaan. Het zijn jonge duitse meisjes die goed Engels kunnen. Nog een stevig uur lopen en dan plunch. Het is al goed warm, maar houdbaar want de lucht is gortdroog, voor het zweet de kans krijgt aan neuspunten te gaan hangen of in ogen te lopen is het al verdampt. Dat was in Frankrijk wel anders. Na een uur vind ik uiteindelijk een redelijke plek, een afdakje met bankjes op een betonnenplaat. Sommige yogaoefeningen zijn heerlijk, waarschijnlijk door een staartje van de massage van gisteren. Na die oefeningen ben ik helemaal stil van binnen en kan ik alleen maar voor me uit kijken in alle rust. Onder het eten slaat de ontroering ineens toe. Alles is perfect, het landschap, mijn innerlijke rust, de wind op mijn huid noem maar op. De tranen komen van puur levensgeluk, dat ik hier mag zijn, dit mag beleven, ongelooflijk! Om met Tolle te spreken, ik leef compleet in het nu! Ik ben er, hoef nergens meer naar toe. Ik hoor mezelf zeggen: Donald dit is ''volledig ZIJN''. Of is het VOLLEDIG zijn? Een vriendin heeft mij eens uitgelegd dat volledig een heel tegenstrijdig woord is. Vol-Ledig vol en tegelijk leeg. Het toppunt van dualiteit vol tegenover leeg. Volledig zijnde stijg ik boven de dualiteit uit dat is wat me gebeurd! Ik heb een woord voor bedacht, een ''éénheidservaring'' het gevoel één te zijn met alles! De tranen blijven komen alles om mij heen is mooi. Als ik weer besluit verder te gaan ben ik 1,5 uur verder. Dat wordt toch in de hitte lopen. Het geeft mij allemaal niks, ik merk dat ik soepeler loop dan vanmorgen. Ondanks de hitte loop ik te zingen van plezier. De hitte eist zijn tol bij andere pelgrims, een koppel zit in de schaduw langs de kant van de weg, ik probeer ze bemoedigend toe spreken; het is nog maar 8 km. Zij; 8 KILOMETER! Dat is teveel. Oke deze goede kwam dus niet over. Even later een andere vrouw oververhit langs de weg. Is dat het eindpunt, ze wijst naar een dorpje. Euuhhh nee ons eindpunt is nog niet te zien. Alweer teleurstelling! Gaat wel lekker zo Donald! Dan Najera we worden aan de rand al opgevangen, de gites zijn vol de gymzaal is geopend, daar kan geslapen worden. Ik ga kamperen geef ik aan, eindelijk kan ik mijn tent gebruiken waarvoor ik hem meesjouw! Kamperen lekker prive en rustig, kamping prijs valt mee €9,90. 'S avonds krijg het hele terras waar ik zit een aubade van een Mariachi (schrijf je het zo??) groep. Heerlijk die gitaren, trompet en mannenstem. Wat is deze muziek toch mooi!