Weer een droom, ik loop met een medepelgrima naar een oude heilige plek. Daar aangkomen, de plek ligt op een heuvel, zijn 2 locaties van belang. Ze moeten verbonden worden via een uitgegraven sleuf in de aarde. Een groep jongelui (ook pelgrims?) graven. Zal niet meevallen in die rotsige bodem van Frankrijk denk ik. Maar toch het lukt de verbinding is gemaakt! Einde droom. Vannacht regen gehad, wat lag ik lekker in mijn slaapzak! Ik wil proberen de volgende kamping te halen, 33 km is te veel maar ik kan 3 a 5 km afsnijden heb ik berekend. Michel die trouwens David heet kom ik achter :-) wil mee lopen merk ik. Hij heeft een andere gids zonder stafkaarten als die van mij. Gezamenlijk op weg, zowel hij als ik willen even de kerk bezoeken. Ben er gisteravond al langs geweest maar ze was toen dicht. We lopen het kerkplein op, hoe is het mogelijk? Gisteravond niks te voelen en nu! energie die mijn keel dichtknijpt en in mijn borst voelbaar is! Ik loop de kerk in en weer uit hier moet ik alleen in zijn ik laat David voorgaan. Ik zie een man met een grote ringsleutel naar binnen gaan. Ik vertel David dat ik alleen wil zijn in de kerk, hij gaat vast op weg. In de kerk wordt ik naar banken links van het koor getrokken. Vaag registreer ik dat er mensen achter een doek aan het werk zijn. Ik zit; de, onder de hand herkenbare, emotionele energieen spoelen over mij heen. Ontroering met een beetje verdriet, vage beelden van een gotische spits. Het wordt niet helderder, concentreer me op de emoties en wat mij de afgelopen dagen bezighoudt. Een pilaar van een kerk en een huilende vrouw, ik voel haar verdriet ze zit op haar knieen. Twijfel, ben ik dat? Ja, nee? De benen van een man ernaast. Verbinding dat ben ik! Zo zeg! dat is wat je noemt het verbreken van een verbintenis, eerder voor eeuwig afkappen. Ik vind dat ik moet kiezen tussen een leven met haar of mijn drive volgen om constructeur/bouwer te worden aan kerken en kathedralen. Beide levenswijzen gaan niet samen. Ik ben goed en gedreven ik kan en ik wil mooie dingen creeeren. Vrouwen staan een soort van in de weg. Ik wordt beroemd dankzij mijn kundige gedrevenheid, ik wordt rijk mensen kijken naar mij op. Ik ben hun voorbeeld, ik leef zelfstandig en vrij. Alleen in mij is de hunkering naar iets, wat zich niet op laat vullen met aanzien en geld. Ik krijg het ook niet gevuld met het scheppen van bouwkundige wonderen. Ik snap het niet wat mis ik? Mijn leven gaat uit als een nachtkaars, na mijn dood besluit ik om niet meer zonder vrouwen te leven. Als ik mijn ogen open zie ik hoe rijk deze kerk versierd is, er blinkt veel goud op het koor. Dan zie ik dat de rest van de kerk onder constructie is! Voor alle bogen hangen grote stukken plastiek en er staan steigers. Hier wordt gebouwd! Dezelfde energie als in mijn vorige leven, rijkdom en bouwwerkzaamheden! Drie zaken komen samen in dit vorige leven. Ten eerste de behoefte om eenzaamheid op te vullen met vrouwelijke aandacht als actualisatie meegekregen na de dood naar mijn huidige leven, ten tweede geld is niet voldoende; ik weet dat ik zuinig ben terwijl dat niet nodig is en maak mij regelmatig zorgen of ik wel genoeg verdien en ten derde gedreven scheppend bezig zijn. Ik heb 20 jaar lang als hobby modelonderzeeers gebouwd. Tot grote frustratie van mijn toenmalige relaties. Mijn relatie met mijn onderzeeer was continuer dan met vrouwen. Mijn langste relatie duurde 7 jaar. Ik begin nu te snappen waar het allemaal vandaan komt. Ergens heb ik trouwens het gevoel dat ik na de droom, waarin een ssort verbinding is gemaaakt, klaar was voor de kerk, dus niet gisteravond. Wat mij verder opvalt is die gedrevenheid, ze komt regelmatig om de hoek kijken en bezorgt behoorlijk wat narigheid! Hoe komt het dat ik zo'n gedreven persoon ben? Uit verscheidene vorige levens blijkt dat telkens als ik mijn gedrevenheid aanwend om een bepaalde gave in de wereld te zetten, zoals nu kerken bouwen, dan sluit ik delen van mezelf af! Maw de gaven zijn niet slecht maar mijn gedrevenheid is ongecontroleerd. Aan de andere kant het is wel een energie die van mij is en die ik in harmonie mag leren gebruiken. Waar ben ik die harmonie met mezelf kwijtgeraakt? Wat heeft mij zo eenzijdig gedreven gemaakt? Van mijn studie weet ik dat er ergens een sleutel vorig leven is geweest waarin mijn gedrevenheid en ik uit harmonie zijn geraakt. Waardoor ik in allerlei levens schiet waarin ik éénzijdig leef! Ik ben eigenlijk best wel blij met dit inzicht, het voelt voor mij alsof een belanrijk thema in mijn leven duidelijk wordt. Zolang ik al pelgrimeer en tegen vorige levens aanloop heb ik het gevoel dat ik een soort sturing mis, iets waar ik naartoe kan werken ipv her en der over vorige levens te struikelen. Nu alleen oppassen dat ik niet gedreven wordt :-) Zo dit is toch wel een lange bespiegeling geworden. Maar ik kon niet ophouden met schrijven. Verder met de dag. Het lopen en het afsnijden gaan goed. David kom ik om de één of andere reden niet meer tegen, net als gisteren is het pad verlaten. Ik kom bijzonder weing medepelgrims tegen. Laat staan bekenden. Ik raak even het spoor bijster maar pik het na een half uur al weer op. Ook nu is er regen, poncho aan, poncho uit. Het is benauwd en vochtig en toch ook weer koud. Rond een uur of 4 heb ik er 25 km opzitten denk ik en moet nog 5 gaan. In Pimbo (wat een naam hé?) Neem ik een rustpauze en schuil voor de regen. Ik trakteer mezelf op een cola en 2 (!) marsen. Ze smaken wel lekker. De laatste 5 km zijn zwaar ik loop langs een drukke weg waar de auto's onprettig hard langs mij rijden. Rond half 6 ben ik er, wie loop ik tegen het lijf David! Net aangekomen! Samen op weg naar de gite/kamping. Die heeft potverdrie geen wasmachine! Jammer ik zie morgen wel hoe ik dit oplos, dan is het mijn rustdag. De kamping is een eenzaam veldje met eigenlijk een prachtig uitzicht. D'Arzacq-Arraziguet is een klein plaatsje, dit wordt een hele rustige rustdag morgen er is hier niks te doen. In het restaurant loop ik Traugott tegen het lijf, met zijn 2'n gegeten en over geloof gepraat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten