Vanmorgen ging om half 7 het licht in de gite al aan. Ik krijg echt te weinig slaap zo. Iedereen dook de weinige douches en wc's in, na verloop van tijd toch maar opgestaan en naar de bakker gelopen. Zondags is hier alles dicht, dat was wel weer makkelijker in Frankrijk zondags daar is alles open, dus ik moet extra brood inslaan. De bakkersvrouw vroeg zich verbaast af wat ik met 4 croissants, 2 pain au chocolat, en een klein stokbrood moet. Zo goed en zo kwaad als het kon uitgelegd. Aangekomen bij de gite een ontbijt gemaakt terwijl de eerste vroege vogels al vertrokken rustig aan gedaan en bedacht wat te doen. Ik ben door mijn schone kleren heen en wil een rustdag. De ANWBgids ingedoken. Komt mooi uit na zo'n 10 km vlak voor Pamplona is een stadje waar een gite een wasmachine heeft. Een korte wandeling en danlekker de middag rusten. Klinkt goed! Rond 8'n weg. De Camino was nu mooier, meer uitzichten en de natuur is lieflijker. Kan het niet anders zeggen. Ik zit weer in mezelf te wroeten. Het vorige leven wat met martelen te maken heeft is een slachtofferleven. Ik werd door Marianne er al op gewezen dat daarvoor een belangijker daderleven moet zitten. Dus ik ben daarnaar op zoek. In de drukte van de gite viel mij op dat ik erg wantrouwig wordt door al die mensen om mij heen. Stelen ze niet?, alles bewaken. Zo heb ik de afgelopen maanden niet geleefd. Iets zegt mij dat ik met dat wantrouwige gevoel wat moet gaan doen. Het klopt niet! Ik merk ook dat de kerkjes hier in Spanje gesloten zijn. De heerlijke momenten van bezinning die ik daar kon vinden mis ik. Nu vandaag toch eindelijk langs een kerkje gekomen dat open was. Er was een non bij die de pelgrims opving en van informatie voorzag. De kerken zijn hier Barokker dan in Frankrijk. Meer beelden en tierelantijnen. Ik voelde de energie al toen ik binnenstapte toen ik mij erop concentreerde kwam een vorig leven, vrij zwak, door, weet niet waarom. Eerst verdriet daarna beelden van een ridder gekleed in maliënkolder met een schild waarop een rood kruis stond op een witte achtergrond. Het verhaal kwam niet verder, het enige wat regelmatig terugkwam was dat ik steeds hoofden aan het afhouwen was met dat zwaard. Hoe verzin ik het, langzaam ging het concentreren over in mediteren, ik kreeg door dat ik toen gedreven bezig was iets te beschermen en dat de gedrevenheid mij overeind hield en belangrijker werd dan dat wat ik moest beschermen. Ik kan er niet veel mee. Misschien komt er later langs de Camino meer. Wel had ik daarna een heerlijk sereen gevoel over mij terwijl ik liep. Daar in die kerk te kunnen zitten heeft al mijn gedrevenheid weggehaald. Van de Camino genietend naar Villava gelopen. De dichtst bijzijnde gite (in een oud klooster) heeft alles wat ik nodig heb EN er is nog niemand eindelijk even alleen, heerlijk. De ingang is nogal speciaal een soort sluipweg door het gebouw die door de kloosterkerk loopt, deuren door op en afstapjes in het half donker. De was gedaan en de stad in. Dooie boel waarschijnlijk siësta tijd. Op een terras wat gedronken daarna mijn lakenzak genaaid die is gescheurd de rust en eenzaamheid doen mij goed. S'avonnds gegeten in een soort bar waar een stuk of wat oudere vrouwen luidruchtig en met veel plezier aan het kaarten waren en de televisie aanstond. Die Spanjaarden die leven wel! Toen ik de serveerster om een menu vroeg, vroeg ze mij om even te wachten. Even later kwam ze met ''het menu'' Een aantal voor- tussen en nagerechten zelf geschreven op een bonnetje. Maar op goed geluk wat gekozen. En dat was best lekker. Wat ook erg plezierig was, was de persoonlijke bediening die ze in haar werk legde. Ik voelde me echt op mijn gemak daar. Was gewoon even fijn om te ervaren. In de gite nog wat gelezen en voor 10'n in bed ik moet even goed slapen. Er zijn wat extra mensen gearriveerd maar niet te veel. Even na 10 lag iedereen in bed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten