Een beetje rumerige nacht in de gite van Ostabat een 400 jaar oud huis met krakende vloeren, leuk dat die fietser zo laat aankwam. En dan pelgrims die vroeg weg willen en ik die 2 keer moet plassen. De morgen was weer wonderschoon, je kan merken dat de nachten al weer langer worden, de zon komt net over de bergen. Bij de Boulangerie-Bar-Epicerie brood gehaald en op het ''terrasje'' ontbijtje gegeten. Toen het pad weer op, dit trace loopt door een vallei en je kan gewoon voelen dat hier al eeuwen pelgrims lopen. Mooi die majestueuse bergen op de achtergrond. Onderweg nog een leuk gesprek gehad met Quilliaume (hoop dat ik het goed schrijf) over jezelf zoeken en vinden. De aankomst in S J P de Port overspoelde mij, wat een toerisme wat een mensen massa's ik voelde me helemaal verloren in het stadje. Wat trouwens wel prachtig ME is. Even een domper, postlkantoor sluit om 5 uur ik ben net te laat :-( Dat wordt morgen een latertje hij gaat om 9 uur open. En wie loop ik daar tegen het lijf Cecyle! Hoe is het mogelijk na al die tijd dat we gelijktijdig in St J. p. De Port aankomen, over 2 dagen eindigt haar tocht in Ronceveau. Gezellig bijgepraat en besloten om met z'n 2'n de Pyreneeen te nemen. Cecyle zou Cecyle niet zijn als ze er geen Christelijke verdieping aan zou geven er is op de weg naar Ronceveau een erg heilig Mariabeeld en daar moet je natuurlijk overnachten. Ik ben gemakkelijker, voor mezelf, geworden merk ik. De klim naar Ronceveau is 1000 m! Door de tussenstop breek hij komfortabel in 2 etappes. Vroeger zou en moest ik voor die 1000 m gaan nou niet meer. En morgen vroeg naar het postkantoor gaan is nu niet zo erg meer! Dit is een hele leuke, als ik op een pleintje stilsta komt er een heel klein meisje met een heerlijk onschuldig gezichtje en prachtig blond haar naar mij toe en vraagt wat. Ik snap hem niet. Gelukkig is Cecyle er, ze vraagt; ''waar gaat u naartoe met uw rugzak?'' Als ik SdC zeg is ze tevreden en loopt ze terug naar haar glimlachende ouders. Die mij later aanspreken en vertellen dat ze juist uitgelegd hadden wat de schelp betekent. Waarop het meisje zei, daar zie ik een schelp (mijn rugzak) en gelijk wilde vragen waar ik naartoe ging om te kijken of het klopte. Heerlijk die onschuld en die oprechte nieuwsgierigheid! Ik weet niet of morgenavond ontvangst heb als ik op een kilometer hoogte zit, jullie merken het wel!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten