Vanmorgen een hele vreemde droom gehad: ik praat met een man, meer een vriend met donker haar en snor. Het gesprek gaat over in een regressie sessie. Hij verteld dat hij vastgebonden zit aan een stoel en dat hij iets ziet wat verschrikkelijk is maar waar hij naar moet kijken. Ik leid hem door de sessie, een vrouw van een jaar of 60 onderbreekt de sessie. Ze is een soort examinator maar ik voel dat het haar aan ervaring ontbreekt. Ik ben op de goede weg! Jammer van de onderbreking. Ik wordt wakker maar wil de droom voortzetten. Wie is de persoon die vriend? Dat ben jezelf! Hoor ik. Half slapend/wakend denk ik, ik pleeg een sessie op mezelf? De droom gaat door, er is sprake van een vloek die van invloed is, de oudere vrouw verdwijnt uit de droom. Dat was hem, ook ''weird'' ik pleeg een sessie op mezelf, maw ik ben mezelf aan het helen. Dat klinkt wel lekker eigenlijk, ook typisch dat er over een vloek gesproken wordt. Een paar dagen geleden is de energie van 3 vloeken uit mijn energieveld verwijderd! Misschien dat de energie ervan vrijkomt. De etappe van vandaag begon lekker bewolkt. Maakte het lopen makkelijk. Had 27 km te gaan, kon het niet nalaten hier en daar wat af te snijden. Ik loop door mooie loofbosstukken, weer eens wat anders. In de loop van de morgen laat de donder zich meer en meer horen, vandaar de wolken. Op het eind van de morgen de eerste druppels. Ik ga onder een boomzitten. Na 10 min toch maar mijn poncho aangetrokken. Als het wat mindert gaan lopen, ik heb een poncho-systeem. Ik bind de ponchozak aan mijn rugzak en leg de poncho in mijn nek tussen rugzak en nek. Kan ik er makkelijk bij. Na zo 10 min lopen denk ik, waar is de ponchozak? Ik voel onder mijn poncho. Gvd, weg. Okee dan maar terug hij is redelijk onmisbaar. Na 2 min lopen zie ik hem al liggen. Gelukkig, ongelooflijk hoe goed mijn intuitie functioneert. Op een rustige plek geluncht en yog. Het laatste stuk is langer dan ik dacht ik arriveer rond 5 uur. Op een parkeerplaats vkakbij de kamping, snel een lekkere koude cola gekocht, 3 jonge mannen, groot fors en licht van kleur, staan bij mij. Ik vang iets op van cowboy, duidelijk Hollands uitgesproken. Kan het natuurlijk niet laten, heb je het over mij? vraag ik. Ze zwijgen een beetje beschaamd. Maar het ijs is gebroken en we praten. Het zijn 4 vrachtwagen bestuurders die vrijdag aangekomen zijn en pas maandag weer weg kunnen. Zij zien het als oponthoud ik zou het als gratis vakantie zien! aire s L'Adour is een leuk stadje. Maar ik snap het wel ze zijn de taal niet machtig. Uiteindelijk leuke gasten ze komen uit Emmen. Op de kamping wordt ik uitgenodigd door een Hollandse man, hij loopt met zijn vrouw en schoonzus naar SdC. De luxe toer, 2 caravans en 2 auto's. Ze zetten de auto's op eind- en beginpunt en lopen van auto naar auto en gaan dan terug naar de kamping. Ook een systeem, leuk om onze ervaringen uit te kunnen wisselen. Ik heb ze mijn uitrusting laten zien. De schoonzus wil graag ook met rugzak lopen, maar weet niet of ze het gewicht dragen kan. Het was mooi om te zien hoe ze alle 3 gegrepen zijn door het ''Santiago loopvirus'' zo herkenbaar voor mij. Ze lopen zo al een gedurende een aantal jaren van Amsterdam naar SdC knap hoor! Ondertussen is Michel ook aankomen lopen. Morgen 33 km, dat wordt weer efficient lopen, dwz kijken of ik nog wat af kan snijden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten